EP 5 ♡ ช้ำ
“เอินเอิน”
เสียงเคาะประตู พร้อมกับเสียงเรียกในยามเช้า ขัดจังหวะการนอนสบายๆในวันหยุดสุดสัปดาห์ของหน่องเอิ้น อย่างแรว๊งงง!!
“งื้อออ”ส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะคว้าหมอนอีกใบมาปิดหูไว้แน่น ไอ้ฮิตเลอร์นี้มันจะมาปลุกอะไรแต่เช้าว๊า คนจะนอน!
“เปิดเดี๋ยวนี้”ไอ้คนที่อยู่หน้าห้องสั่งผมด้วยเสียงหนักๆ ผมพลิกตัวอีกที ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบิดขี้เกียจซ้ายที ขวาที่อย่างเอ้อระเหย ยืนรอให้ขาแข็งไปเลย แต่อย่างอื่นห้ามแข็งนะ ไม่เอา ! เฮ้ย คิดไร ผมหมายถึงหัว หัวแข็งไม่ชอบ!
“หนึ่ง..”
“สอง”
กลัวตายละ!
โป๊ก!!
“เฮ้ย เป็นอะไรรึเปล่า”ผมกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่ไอ้หมาไส้กรอกนี้ดันไขกุญแจเข้ามาก่อน แล้วทำไมไม่นับให้ถึงสามก่อนวะ !!
“โอ้ยยยย แค่เปิดช้าต้องแกล้งกันขนาดนี้เลยอ๋อ!”ผมร้องลั่น จริงๆก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่อยากให้มันรู้สึกผิด หน้านิเจือนเชียว คึคึ
“เจ็บมากไหม เอามือออกหน่อย”คิ้วเข้มๆของมันขมวดเข้าหากันแน่น มันดึงมือผมไปจับไว้ ใช้มืออีกข้างลูบตรงหน้าผากผม ที่ตอนนี้มันคงเป็นรอยแดง ผมรู้สึกได้ถึงลมอุ่นๆ
“เพี้ยง หายแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ”มันลูบหน้าผากผมอย่างอ่อนโยน งื้อออ
อย่าทำให้หวั่นไหวนะ!
อย่าทำให้หวั่นไหวนะ!
“ไม่เจ็บแล้ว!!”ผมผลักมันออกก่อนจะลุกขึ้น ก้มหน้าซ่อนแก้มแดงๆของตัวเองไว้ ให้รู้ไม่ได้เชียวนะ เสียเหลี่ยมหมด ไม่ได้ๆ โนวๆๆ
“ก็ดีแล้ว..”แจ็คสันยักไหล่ เดินมาหยุดตรงหน้าผม
“ไปอาบน้ำจะได้กินข้าวกัน”มันพูดต่อ ผมพยักหน้าหงึกๆสองสามทีก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะไปอาบน้ำตามที่อีกคนบอก แต่ยังไม่ทันจะก้าว ก็ถูกไอ้ฮิตเลอร์นี่ดึงกลับมาอีกรอบ
จุ๊บ !
“มอร์นิ่งคิส ครับ”
“...”แดกจุดครับ หนากว่าซีเมนต์ก็หน้ามึงละ ไอ้หรรม
มันเดินออกไปจากห้องแล้ว
เหลือไว้แค่ผม
กับหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะ >///<
ไม่ได้ชอบนะ
ที่ยิ้มเนี่ย ..ไม่ได้ชอบจริงๆ .
>>>>><<<<<
“ยืนมองอะไร มากินข้าว”ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ ตอนนี้กำลังยืนกอดอกมองไอ้หมาไส้กรอกที่ชอบทำให้ผมใจเต้นแปลกๆ กำลังนั่งเล่นมือถือรอผม(??) เอ่อ นั้นแหละ มันก็คงรอผมกินข้าวแหละ ไม่รอผมจะรอใคร๊ หึ๊
“โห น่ากินจัง”ตอนแรกกะจะโกรธมัน แต่พอเห็นอาหารบนโต๊ะเท่านั้นแหละ ใจอ่อนยวบเลย น่ากินมากอะ
“นายทำหมดนี่เลยอ๋อ”ผมเงยหน้าจากจานอเมริกันเบรกฟาสตรงหน้าถามมันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วใครจะทำ”มันเลิกคิ้วถามอย่างยียวน คือ ไม่กวนประสาทสักวันจะตายแมะ ถามจริง !
“เออๆ ขอบคุณนะ กินแล้วน๊า!”ผมตอบรับไปส่งๆ ก่อนจะเอ่ยคำขอบคุณ อย่างน้อยแจ็คสันก็ยังเป็นคนดี ที่ไม่เข้าไปทำอะไรต่อมิอะไรผมเมื่อคืน แถมยังทำของอร่อยๆให้กินอีก
“เป็นไง”
“ก็ใช่ได้”ผมเคี้ยวตุ้ยๆตอบอีกคน
“อร่อยก็พูดไม่ใช่บอกแค่ใช้ได้"ไอ้หมอนั้นยิ้มขำผม ผมย่นจมูกก่อนจะกัดปากตัวเองเบาๆอย่างขัดใจ ไม่ชอบให้ใครรู้ทัน ไม่ชอบ ไม่ชอบบบบ!!
“งั้นๆแหละ เฮียฟานทำอร่อยกว่าต้องเยอะ!”ต้องคุยทับเดี๋ยวมันเหลิง ถึงแม้ออมเลทของมันจะอร่อยมากก็ตาม
“เออๆ”แจ็คสันทำเสียงขึ้นจมูกตอบผมปัดรำคาญ ใครสนกันเล่า ผมก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้า ตามด้วยโยเกิร์ตและผลไม้ สามอย่าง ตบท้ายความน้ำส้มเย็นๆ
ไอ้หมาไส้กรอกนี้ตั้งใจจะขุนผมให้เป็นแม่หมูรึไงนะ?
แปปนึงนะเอิ้น
แล้วใครเป็นพ่อ ?
“กินเสร็จแล้วก็ต้องเก็บจานไปล้าง”แจ็คสันที่กำลังเก็บจานของตัวเองก่อนจะเลื่อนจานทั้งหมดมากองไว้ตรงหน้าผม ผมส่ายหน้าแรงๆใส่มัน
“ไม่เอา นายล้างสิ”
“ไม่ได้..”แจ็คสันใช้สายตาดุๆจ้องมาที่ผม
“เออ ล้างเองก็ได้!!”ผมลุกขึ้นหยิบกองจานตรงหน้าแล้วเดินลงเท้าหนักๆเข้าไปล้างจานในห้องครัว
ไหนบอกว่าจีบกัน ไหนบอกให้เป็นแฟน ทำไมไม่ดูแลแฟนดีๆมั่งวะ ! ล้างจานแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้ หึ้ยยยย คอยดูนะ จะวางยาให้ตายแล้วไปหาผัวใหม่ !!
สรุปนี้ยอมแล้ว?
ไม่ยอมดิ! แค่เปรียบเปรย
บอกแล้วไงว่าแมนๆเตะบอล
“ล้างจานเสร็จแล้ว ก็รีบออกมานะอย่ามัวแต่ด่าฉัน..ในใจ”เสียงไอ้ฮิตเลอร์มันสั่งผมดังมาจากห้องนั่งเล่น ผมล้างจานจนครบทุกใบ ก่อนจะเก็บเข้าที่ แล้วเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น
“นี่ล้างจานหรือซักผ้า เปียกตั้งแต่หัวถึงตีน”นี่คือประโยคแรกที่มันเห็นสภาพผม
“ก็มันไม่ถนัด”ผมสะบัดเสียงใส่ ก่อนจะเดินไปนั่งที่อีกฝากหนึ่งของโซฟา
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”แจ็คสันเหยียบขามากันไว้ไม่ให้ผมนั่ง ผมกัดปากตัวเองอย่างเคยชินเมื่อโดนขัดใจ
“ไปเปลี่ยนก่อนค่อยมาดู”มันพูดย้ำอีกครั้ง
“ไม่.. เอา!”ผมเน้นทีละคำ ให้มันชัดๆกันไปเลยว่า ต้วนอี้เอิน ไม่ยอม !
ผมตัดสินใจนั่งลงบนขามันนี่ละ นั่งกอดอกดูทีวี อย่าเสียเหลี่ยมนะไอ้เอิ้น ถึงแม้กระดูกมันจะแข็งแค่ไหนก็ห้ามถอยเด็ดขาดนะอี้เอิน
“หื่อ!! อย่าสิ!!”ผมตวาดไอ้จอมกวนเสียงดัง ก็พอผมนั่งบนขามัน มันก็แกล้งขยับขายุกยิกๆ จนผมไม่มีสมาธิดูทีวี แถมข้าวเช้าที่กินไปจะออกมาทางปากอยู่แล่ว เขย่าอยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ดอ้วกใส่หน้า
“ก็ไปเปลี่ยนเสื้อสิ ถ้าไม่สบายขึ้นมาใครจะดูแลนาย”แจ็คสันโหมดจริงจังมาอีกแล้วครับ - -
“ก็นายไง!”โอ้โหหห ไอ้เอิ้น ทำไมสมองกับปากมึงประสานงานกันดีเยี่ยงนี้ ! ผมยกมือตีปากตัวเองเบาๆด้วยความเจ็บใจ ตอบไปแบบนั้นมันเท่ากับ ยอม เขาเลยนะเว้ย !
“สรุป ยอมให้ฉันดูแลแล้วหรอ”แจ็คสันยื่นหน้าเข้ามาหาผมที่ก้มหน้าอยู่ ที่ก้มจนชิดอกนี่ไม่ใช่อะไร เขินอยู่ เขินมากด้วยนะ รู้ยัง
“ยื่นมาใกล้ขนาดนี้ แดกหูกูเลยไหม!”ผมดันหน้ามันออกด้วยสองมือก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้อง
อากาศมันร้อนใช่ไหม
ผมเลยหน้าแดง -////-
>>>>><<<<<
หลังที่ผมทะเลาะตบตีกับมันจนหนำใจ(?) ไอ้ฮิตเลอร์ ไอ้หมาไส้กรอก ไอ้บ้ากาม ไอ้... อ่า ไอ้แจ็คสันนั้นแหละ ก็บอกว่าอยากดูหนัง
‘ไม่เอา ขี้เกียจไป ดูอยู่นี่ก็ได้!’
นั้นคือประโยคที่ผมบอกมันเมื่อ หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
นั้นคือประโยคที่ผมบอกมันเมื่อ หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“เอาป๊อปคอร์นถังใหญ่รสชีสกับรสหวาน กับโค้กสองแก้วครับ”
“ฉันกินรสเค็ม”
และนี่คือประโยคที่มันบอกผม ตรงเคาน์เตอร์บ๊อกออฟฟิศของโรงหนัง
ก็บอกแล้วว่าไอ้นี่มันฮิตเลอร์กลับชาติมาเกิด TT
“เอารสชีสกับรสหวานครับ”ผมจ้องหน้ามัน ก่อนจะหันไปยืนยันออร์เดอร์ พี่คนตักแกก็ยิ้มแหยๆใส่แจ็คสันที่ยืนอยู่ข้างๆผม พี่เขาตักรสหวานกับรสชีสตามที่ผมสั่ง
ผมหันไปยักคิ้วกับมันอย่างผู้ชนะ
“ทั้งหมดสองหมื่นวอนครับ”
“จ่ายเดะ”ผมบอกแจ็คสันที่ยืนมองหน้าผม
“นี่ครับ”โอ้โห !! แบล๊คการ์ดดดด !! ทำไมมึงรวยงี้วะ ที่บ้านค้ายาหรือว่าเป็นยากูซ่าอยู่ฮ่องกงป่ะเนี่ย
ผมนี่ตกถังข้าวสารเลยครับ คึคึ
ผมนี่ตกถังข้าวสารเลยครับ คึคึ
“คิดอะไรอยู่ ทำไมทำหน้านิสัยไม่ดี”มันรับแบล็คการ์ดของมันคืน ก่อนจะมองหน้าผมที่ยืนคิดอะไรเพลินๆ(??)
“ปะ..เปล๊า แล้วนี้หนังรอบกี่โมง”ผมปฎิเสธไปแบบเนียนๆ ก่อนจะแสร้งถามรอบหนังแทน เนียนป๊ะล๊าา เค้าเก่งใช่มั้ยยยยยย คิคิ
“ยังไม่ได้ซื้อตั๋ว ละเมอรึไง”
เพล้งงง!
อุ้ย! เสียงอะไรแตก ?
หน้ามึงไง ไอ้เอิ้น!!
“อะ..เออ ก็คนมันลืมนี่หว่า!”งานนี่ต้องมันสะบัดเสียงใส่ครับ บอกให้นะ ว่านี่งอน งอนกลบเกลือน กระซิก อย่าบอกใครนะว่าตอนนี้ หน่องเอิ้น อ๊ายอาย
“หึหึ ดูเรื่องไร”ไม่ต้องเลย กูเห็นนะมึงแอบขำ ผมเงียบไม่ตอบเดินไปนั่งกินป๊อปคอร์นดูดน้ำ จนมันอ่อนใจเดินยอมไปซื้อตั๋วหนังคนเดียว ง้อต่ออีกนิดก็จะบอกแล้วว่าอยากดู พี่มาก งื้อออ ไอ้บีบอกว่าสนุกง่ะ !
“ไหนดูดดิ๊ ซื้อเรื่องไรมา”ผมวางป๊อปคอร์นไว้ข้างตัวก่อนจะดึงตั๋วหนังจากมือหนามาดู
“หูยย รู้ใจอ่ะ กำลังอยากดูพอดี”ผมหันไปยิ้มกว้างใส่มัน มันดูผงะไปแปปนึงก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ก็คนมันเก่ง”ผมเบ้หน้าทันทีที่มันพูดจบ หลงตัวเองฉิบหาย
เป๊าะ!
“แอบด่าฉันอีกแล้วใช่ไหม”นิ้วแข็งๆของมันดีดหน้าผากผมเสียงดัง ทำไมชอบทำร้ายร่างกาย !!
กูยอมให้มึงทำมาหลายรอบละ มึงต้องโดนนนนน!!
“งั่มมมมมมมมมมมมมมม”ผมคว้าแขนมันมากัดลงเต็มเขี้ยว ไอ้ฮิตเลอร์ดิ้นพล่านเลยครับ แต่ก็ไม่ยักกะร้องสงสัยจะอายคนอื่นเขา คึคึ
“หื่มมมมมมม .. ไว้เคลียร์กันที่บ้าน”มันครางในลำคอด้วยความเจ็บ ก่อนจะเลิกแขนเสื้อดูรอยฟันของผมที่ต้นแขนแกร่ง
โหหห ช้ำเลยอ่ะ
โหหห ช้ำเลยอ่ะ
“สม!”ถึงจะไม่ได้ตั้งใจกัดมันจนเขียว แต่ก็ยอมไม่ได้หรอก ขึ้นหลังเสือแล้วห้ามลง
“ตัวแสบ!”แจ็คสันพูดเบาๆก่อนจะคว้าข้อมือผมเข้าไปในโรงหนังเพราะถึงเวลาที่หนังจะฉาย ผมตามไปอย่างว่าง่าย ยอมรับตามตรงเลยนะ รู้สึกผิดง่า เวลากัดเฮียฟานไม่เห็นช้ำแบบนี้เลย
ขอโทษนะ ฮิฮิ
แต่ก็สมควร!
30%
30%
Yugyeom’s
“มึงจะเอาจริงหรอวะ กูได้ข่าวว่ามีคนมาคั่วน้องมันอยู่”เสียงใสๆของเจียถามผมอย่างจริงจัง
“เออ หน้ากูล้อเล่นตรงไหน”ผมตอบมันเสียงหนักแน่น
“แบมแบม คนจีบเยอะนะมึง”
สัด! กูรู้ ไม่ต้องบอกว่าการแข่งขันสูง
“เออ สรุปมึงจะช่วยหรือไม่ช่วย”ผมทำหน้าเอือมมัน ขู่กูอยู่นั่น ไม่ยอมหาเบอร์มาให้ซะที นี้กูก็อุตส่าพาไปดูโชว์งูมาละ ยังไม่ได้มาอีก ลีลานักนะมึง
“ช่วยดิช่วยๆ แต่กูพูดตรงๆเลยนะ แบมแบมแม่งสองบุคคลิก”ผมเลิกคิ้วอย่างสงสัยตอนที่ฟังเจียพูด
“กูเคยเจอน้องเขาไปเที่ยวแถวผับxxxกับเพื่อนเว้ย แต่งตัวอย่างเปรี๊ยะๆ ! แต่มึงดูแบมแบมคนที่อยู่กับไอ้เอิ้น แบมแบมใสใสมีอยู่จริง”
“มึงกำลังจะบอกกูว่า..”
“กูไม่รู้จริงๆว่ามึงควรรุกแบบไหน จะใสๆ หรือแบบตบจูบ ตบจูบงี้”ท่าทางมึงนี่เขารู้กันทั้งร้านละว่าคุยเรื่องอะไรกัน เวอร์สาด
“เออ เดี๋ยวกูลงคุยในไลน์ดูก่อนจะได้เดาทางถูก”ไอ้เจียพยักหน้าหงึกๆ
คิดไม่ตกแหะว่าจะรุกแบบไหนดี เฮ้ออออ
>>>>>><<<<<<
“..ฮัลโหล .. ไม่ว่าง เลิกตื้อแบมได้แล้ว น่ารำคาญ!”
ผมหันไปตามต้นเสียงใสๆนั่น ก็พบกับใครบางคนกำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่กับบทสนทนาโทรศัพท์มือถือ ใครบางคนที่ผมนึกถึงอยู่เกือบตลอดในช่วงนี้
ใครบางคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอวันนี้
ณ ย่านท่องราตรี
“มีบุหรี่ไหม”ผมนั่งเล่นมือถืออยู่ตรงสโมคกิ้งโซน เงยหน้ามองร่างเล็กที่เดินเข้ามาถามหาบุหรี่ด้วยน้ำเสียงใสๆ
นี่ จำผมไม่ได้หรอ ? ใช่ครับ ผมเริ่มคุยไลน์กับน้องเมื่อสี่วันก่อน แต่น่าจะเรียกว่าผมไลน์ไปหาน้อง น้องทำแค่ อ่าน แล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
ผมมองหน้าน้องก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบซองสี่เหลี่ยมออกมา แล้วยื่นให้ ใบหน้าหวานยิ้มกว้างก่อนจะหยิบไปหนึ่งมวนแล้วก้มหัวเป็นการขอบคุณ
แบมแบม ที่อยู่กับอี้เอินมันก็เป็นแค่ภาพลวงตาที่ทำให้คนอื่นหลงรักสินะ
“มาบ่อยไหม”ผมถามร่างเล็กที่กำลังนั่งอัดนิคโคตินเข้าปอดด้วยท่าทางสบายๆ คงสูบมานานแล้วสินะ
“ก็ทุกวันพุธแล้วก็เสาร์”น้องหันมาตอบผมด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
“ถามทำไม อยากเจอเราอีกหรอ”น้องถามผมต่อด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ใบหน้าเล็กๆยื่นเข้ามาหาผม จนผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆที่พรูออกมาพร้อมลมหายใจ
“ไว้เจอกันวันเสาร์”ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับทิ้งบุหรี่ที่สูบเหลือไว้ลงพื้น น้องลุกขึ้นยืนตามผมก่อนจะเดินมาจนชิดตัว
จุ๊บ!
“...”ผมได้แต่ยืนนิ่งกับสิ่งที่น้องทำ น้องอาจจะเมามากถึงทำแบบนี้
“ค่าบุหรี่”แบมแบมยิ้มจนแก้มปริ ผมยืนมองหน้าอีกคนนิ่ง
น้องจ่ายค่าบุหรี่ให้กับทุกคนไหม ?
ผมไม่ได้ใจเต้นแรงกับสิ่งที่น้องทำ และผมก็ไม่ได้ผิดหวังในสิ่งที่น้องเป็น แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันท้าทาย ถ้าผมได้เป็นเจ้าของร่างบางๆ จมูกรั้นๆ เสียงใสๆ ปากแดงๆของน้อง
คิมยูคยอมต้องการทั้งหมด
>>>>><<<<<
Bambam’s
“เชี่ยแบม กูเห็นนะ !”ผมเดินยิ้มอารมณ์ดีกลับมาที่โต๊ะ
“เห็นอะไร”ผมถามยูริกลับใบด้วยใบหน้ายิ้มๆ โอ้ยยย หุบยิ้มไม่ได้อ่ะ รู้สึกเหมือนมันค้างๆ
“ไหนมึงบอกไม่ชอบไง”แอมเบอร์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งก็ถามด้วยเสียงนิ่งๆ แต่ผมรู้ว่ามันสองตัวต่อมเผือกกระตุกกึกละ
“ก็ไม่ได้ช๊อบ”
“โอ้ย ลำไย! ไม่ชอบก็ปล่อยให้กูดิ”
“...”ผมเบ้หน้ายักไหล่ให้ยูริ เรื่องอะไร
“เหอะ! ปากก็บอกไม่ชอบ แต่ก็ไปอ่อยเขา ไปยั่วเขา”ยูริพ้นลมหายใจหนักๆก่อนมือเล็กๆของมันจะผลักหัวผมเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“คิคิ”
“เสียงหัวเราะสะดิ้งชิบหาย”แอมเบอร์กรอกตาก่อนจะหันหน้าหนีผมอย่างเอือมๆ
“ถ้าไม่ชอบก็ปล่อยพี่เขามาให้กูเหอะนะแบม”ไอ้ยูริเปลี่ยนโหมดเป็นอ้อนวอนแทนครับ ฮ่าๆ
“พี่เขาชอบผู้ชาย มึงหมดสิทธิ์”แอมเบอร์หันมาบอกมัน
“โอ้ย! ชะนีไร้ที่ยืนแล้วสินะ กูจะฟ้องปวีณา ฮื้อออ”
“โทษทีนะ เขาเลือกฉัน!”ผมเชิ่ดหน้าใส่มันด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง ฮ่าๆ ขำๆน่ะครับ
“เชี่ยะ!”
ผมหัวเราะร่า พอนึกถึงร่างสูงของคนที่ผมเพิ่งขโมยจุ๊บๆไปเมื่อกี้ก็เขินขึ้นมาแหะ ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใคร พี่เขาคงเข้าใจว่าผมจำเขาไม่ได้ ผมจำพี่ได้แม่นเลยล่ะ
คิมยูคยอม
ผู้ชายที่สูบบุหรี่กลิ่นเมนทอส
กับรอยสักรูปตัววายที่หลังหู
เลิกพูดถึงคนอื่น ผมขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อแบมแบม กันต์พิมุกต์ ภูวกุล ผมเป็นคนไทยที่แม่และพ่อส่งมาเรียนที่เกาหลีตั้งแต่ประถม เพราะแม่ต้องการจะมาศึกษาอาหารเกาหลีอย่างถ่องแท้ตามรอย ขุ่นแม่แดจังกึม - -
และสถานการณ์ด้านบนทั้งหมดมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่ผมใส่ความตั้งใจไว้เต็มๆ ยังไงน่ะหรอ ก็เมื่องสี่วันก่อนมีคนแอดไลน์มาคุย จะเรียกว่าคุยก็คงไม่ได้ เพราะมีแค่พี่เขาคุยมาอยู่ฝ่ายเดียว ผมทำเพียงแค่อ่านแล้วก็หุบยิ้มไม่ได้ ก็แค่นั้น
ไม่เคยมีใครที่เขามาจีบผมด้วยท่าทีสุภาพไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย ส่วนใหญ่ก็จะเข้ามาแบบรุกหนักไลน์มาเป็นยี่สิบสามสิบข้อความ บางคนก็โทรจิกจนผมต้องบล๊อกเบอร์ทิ้ง แต่ไม่มีใครที่ส่งข้อความมาหาผมเพียงแค่
Yu_geom : ทานข้าวด้วยนะครับ
Yu_gyeom : ดึกแล้ว ห่มผ้าหนาๆ กู๊ดไนท์ครับ
หรือ
Yu_gyeom : มอร์นิ่งครับ ตั้งใจเรียน
แม้กระทั่ง
Yu_gyeom : อย่าทำหน้ายู่สิ ยิ้มหน่อย
ยอมรับน๊า ว่าแรกๆก็คิดว่าพี่เขาเป็นโรคจิต ชอบส่งอะไรแปลกๆมาให้ผมก็ไม่กล้าคุย จนตัดสินใจเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาไอ้ยูล ไอ้เบอร์เพื่อนสนิทผม
‘กูขอ!’นี้คือประโยคแรกที่ไอ้ยูลบอกผมตอนมันเห็นรูปดิสเพลย์พี่เขา
‘นี่มันรุ่นพี่ที่ถาปัตนิหว่า ที่พี่เจียชอบควงไปไหนมาไหนบ่อยๆอ่ะ’และนี่คือสิ่งที่ไอ้เบอร์บอกผม งั้นพี่แกต้องรู้จักพี่มาร์คชัวร์ งี้ต้องไปสืบ
‘เขาชอบไลน์แปลกๆมาหากู’
‘ถ้ามึงไม่ชอบกูขอนะ กูชอบของแปลก’ไอ้ยูลมองผมตาเป็นประกาย ผมรีบแย่งมือถือคืน ไม่ชอบเว้ย แต่กูจะกั๊ก
‘สัด กั๊กนะมึง’ไอ้ยูลเบ้ปากมองด้วยความหมั่นไส้
เออ กูสวยเลือกได้ ทำแมะ !
นั้น คือ สองวันแรกครับ แต่สองวันหลังนี้คนละฟีลอ่ะ บอกตรง คิมยูคยอม เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ผมเสียอาการตอนกลางวันที่พี่เขาหายไปไม่ยอมไลน์มาบอกให้กินข้าว รวมไปถึงตอนกลางคืนก็หายไปไม่ยอมบอกให้ฝันดี
ทำให้แบมแบมกระวนกระวายมันบาปรู้ไหม
คิมยูคยอม !
>>>>><<<<<<
ผมเจอพี่เขาตอนวันพุธใช่ไหม นี้ก็ผ่านมาสองวันแล้ว พี่เขาไม่ไลน์มาหาผมอีกเลย ผมนี่เฟลเลยอะ อุตส่าอ่อย ไม่ได้สนใจกันเลยใช่ไหม หรือพี่เขาคิดว่าแบมแบมเป็นเด็กไม่ดีไปแล้ว
“พี่มาร์คคค!!”ผมปรับสีหน้ากับน้ำเสียงให้ร่าเริงก่อนจะวิ่งไปกอดพี่รหัสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ตึกคณะ
นี่แบมแบมหรือเฮ็ดวิก ?
“วันศุกร์”ตบพี่รหัสจะโดนตัดสายไหม ตอบ !
“มึงนี้ดีเน๊าะ เป็นน้องรหัสกูหรือพี่ชายกูกันแน่”พี่มาร์คหยิบเนื้อแก้มผมแล้วบีบเหมือนผมเป็นตุ๊กตายาง - - เจ็บนะเฟ้ยย แต่ที่ทำเพราะเอ็นดูใช่ไหม ไม่ได้เกลียดแน่นะ แรงเชียว
“หึงอ๋อ ไม่ต้องหึงนะ ยังไงแบมแบ๊มของเป็นน้องรักของพี่มาร์คคนเดียว”ผมทั้งกอดทั้งหอมทั้งซบพี่แก จนสัมผัสได้ว่าพี่แกเริ่มรำคาญ แต่แบมๆก็ไม่กลัวห๊ะ เพราะเวลาพี่มาร์คหงุดหงิดเนี่ย น่าย๊ากก
ขอเตะพี่รหัสทีเดียวเอง!
“หึ้ย! คุณแดงมันดีกว่าแบมแบมตรงไหน สีผมก็แซ่บไม่เท่า”ผมเชิดหน้าใส่คุณแดงก่อนจะจับที่ผมตัวเองแบบพรีเซ้นสุดๆ ว่าผมฉันเนี่ยแซ่บกว่าแกนะไอ้คุณแดง
“มีใครโรคจิตกว่ามึงอีกอ๋อ”ยอมให้อีกครั้ง กวนทีนชิบหายครับพี่รหัสผม ไม่ต้องสงสัยถ้าผมจะมีนิสัยแบบนี้ เชื้อรหัสมันแรง
“ก็พี่ไง ถุยยย!! จริงๆนะพี่! เดี๋ยวเอาให้ดูเลย”ผมหยิบโทรศัพท์เปิดไลน์มายื่นให้พี่แกอ่านแทน กวนพอหอมปากหอมดอ เห้ย! หอมคอ ! เดี๋ยวไม่ได้ความ
“แต่ว่าเขาก็หล่อดีนะ”ผมแสร้งบิดตัวไปมาด้วยความเขิน ก็แบบถ้าวันหนึ่งผมได้พี่ยูคยอมขึ้นมา พี่มาร์คจะได้ไม่หาว่าผมกลืนน้ำลายตัวเองไง คิคิ มองการณ์ไกลชิแม๊ะ
“แล้วมึงจะกลัวเขาเพื่อ!!”
“กลัวเดะ! เกิดมายังไม่เคยมีใครมาจีบเลย แล้วไอ้หมอนี้เป็นใครก็ไม่รู้”ตอแล ล้วนๆครับ พี่มาร์คไม่ค่อยรู้เรื่องคนที่เข้ามาหาผมหรอก ส่วนใหญ่จะรู้แค่ในวงเพื่อนสนิท ก็พี่รหัสอ่าน้อ แต่คนรู้ดีอ่ะโน้น คุณชายนิชคุณ แต่ไม่เคยจะช่วยน้องหรอก ชิ!
“คิมยูคยอม เรียนถาปัตเพื่อนกูเอง”
“ห่ะ! เอาจริงดิพี่!”ถึงจะรู้แล้วแต่ก็ตกใจให้เขาหน่อยเดี๋ยวไม่เนียน
“เออ มึงก็ยอมๆมันไปเหอะ เด็ดนะเว้ย”แหม ยอมผู้ชายนะไม่ได้ไม่ซื้อบะหมี่จะได้ตัดสินใจง่ายขนาดนั้น
“นี่ไม่ง่ายนะ!”ผมตะโกนลั่น บอกเลยนี้ไม่ง่าย ไม่อีซี่ เล่นตัว สวยมากและท่ายากเยอะ เอิ่ม ไม่เกี่ยวครับ ผมโม้ - -
ในที่สุดผมก็รู้แล้วครับว่า คิมยูคยอม คือ เพื่อนสนิทพี่รหัสผม
และที่สำคัญ เด็ด!
พูดๆไปก็ ชักอย่างจิลองแล้ว คึคึ !
ถ้าพี่ไม่รุกแบม แบมก็จะรุกเอง!
ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ !
>>>>><<<<<
ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับแอนด์เรสเตอร์รองแห่งหนึ่ง ที่เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดของพี่ชานยอล ผมมาถึงร้านพร้อมพี่ชายผม คุณชายนิชคุณสุดหล่อ ที่โคตรอยากเมาฟรีเลยรีบลากผมมานั่งเหี่ยวแต่หัววันทั้งๆที่นัดกับพวกพี่มาร์คไว้ตอนสองทุ่มโน้น
แต่ก็ไม่เหี่ยวเท่าไหร่ เพราะวันนี้พี่เขาก็มาด้วย แต่งตัวมางี้อย่างหล่อ ผมที่เคยปล่อยปิดหน้าผากก็ถูกเสยไปด้านหลังแล้วสวมทับด้วยหมวกลายขาวดำใบเท่ เห้ยยยย ว่าทีแฟนแบมนี้มันเท่จริงๆ
เดี๋ยวๆ ! หยุดมโนเหอะ
เพราะตั้งแต่ผมมานั่งพี่เขาก็ไม่ยอมมองหน้าผมแม้แต่นิดเดียว งื้อ รึว่าเขาจะเลิกชอบผมแล้ว เพราะไม่ได้ไลน์มาหาแล้วแถมยังไม่มองหน้าอีก
คิมยูคยอมคนบาปทำให้แบมแบมไม่สบายใจ TT
ผมนั่งเซ็งๆอยู่สักพักพี่บีก็มาถึง ผมถลาเข้าไปกอดแขนพี่แก พี่แกก็ยิ้มแล้วลูบหัวผมแบบที่ชอบทำ
“วันนี้เซ็ตผมมา อย่ายีเดะ!”ผมบ่นอุบ อุตส่าเซตต้องนานนะ!
“วันนี้มึงน่ารักเกิ๊น ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องเป็นนุ้งนี้จีบละ”พี่บียิ้มเห็นฟันครบสามสิบสองซี่
“บอกแล้วไงว่าไม่ง่าย แล้วก็สวยเลือกได้ด้วย ฮี่ๆ”ผมพูดหยอกพี่บี พี่บีเบ้หน้าก่อนจะขำผสมหมั่นไส้ผมไปด้วย ผมลากไปเขาไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะบริการผสมเครื่องดื่มให้อย่างเอาใจ ก่อนจะหันจะสบตากับร่างหมีของอีกคนที่ย้ายไปนั่งอีกฝั่งของโต๊ะ .. ฝั่งตรงข้ามผม
ผมกับพี่บีนั่งคุยกันเรื่องหนังที่เพิ่งเข้าฉาย เรื่องพี่มาก หนังไทยอ่ะ มันเพิ่งมาที่นี่ ตอนผมไปดูกับพวกไอ้ยูลนะ ขำนำโด่งอยู่คนเดียว คือแบบฟังภาษาไทยออกคือได้เปรียบ อ่านซับเกาหลีไม่มันส์เท่าอะบอกตรง แต่พวกไอ้ยูลไอ้เบอร์มันก็ขำแรงอยู่นะ
นั่งคุยไปเรื่อยๆโดยมีพี่เขานั่งมองเราสองคนยิ้มๆ โอกาสดี !
แผนอ่อยขั้นที่ 1 อ่อยอนุบาล
ผมคุยกับพี่บีไปก่อนจะเลื่อนเท้าไปเตะเท้าไปเขาเบาๆ ก็ยังนิ่ง ไม่ได้ขยับเท้าหนีไปไหน ..ผมเลยเริ่มไล้เท้าไปตามหน้าขาเบาๆ วันนี้พี่แกใส่ขาสั้นมา ทำให้แผนอ่อยง่ายขึ้นไปอีก
แต่โทษเถอะครับ ! ทำขนาดนี้แล้ว
พี่แม่งก็นิ่งเป็นสากกะเบือ !
ตายด้านป่ะเนี่ย หน้าตาก็ดี ไม่น่าเลย TT
“ไอ้มาร์คมาแล้ว มึงไปรับมันดิ๊”พี่บีใช้หลังมือสะกิดไหล่ผม ไล่ให้ผมไปรับพี่มาร์คที่ยืนชะเง้อมองหาโต๊ะเป็นยีราฟ ผมเลยถอดใจจากแผนอ่อย ไปรับพี่มาร์คด้วยหน้าง้ำ แต่ไอ้พี่บีมันเข้าใจว่าผมหน้าง้ำเพราะโดนมันใช้
หน้าง้ำเพราะคิมยูคยอมตายด้านต่างหากเฟ้ย!
“พี่มาร์ค”ผมวิ่งไปกอดแขนพี่มาร์คแน่น แล้วยิ้มอย่างออดอ้อน
“น่ารักนะมึงวันนี้”
“แน่น๊อน น่ารักเหมือนพี่รหัสแหละ”
“แล้วนั่งไหนวะ ทำไมมึงไม่อยู่โต๊ะ”พี่มาร์คชะเง้อมองไปด้านในก่อนจะถามผม
“ไม่กล้าไปง่ะ มีโรคจิต”ผมตอบไปงั้นแหละ จริงๆโดนใช้มาต่างหากเล่า
“อะไรของมึง แล้วไอ้บีมายัง”
“มาแล้ว เมาแล้วมั้งนั่น”ผมใส่ความ จริงๆพี่แกไม่เมาหรอก คอทองแดงจะตาย ผมพาพี่มาร์คไปที่โต๊ะ
แต่ว่าคิมยูคยอมหายไปไหนนะ ?
ผมหย่อยตูดนั่งแบบตดยังไม่ทันหายเหม็น พี่เขาก็เดินกลับมา ทักทายกับพี่มาร์ค พี่รหัสผมมันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มมองมาที่ผมทีพี่ยูคยอมที สงสัยจะรู้เรื่องแล้ว แต่ถ้าจะเอาความจริงมาถามผมเถอะ จะแชร์ข้อมูลให้
ว่าช่วงนี้ แบมแบมรุกนะครับผม TT
“เลิกจ้องเหอะสัด! น้องมันเขิน”ผมนั่งก้มหน้าแบบเซ็งๆ จนได้ยินเสียงพี่มาร์คคุยกับพี่เขาว่าผมเขิน ถึงรู้ว่าอีกคนจ้องผมอยู่ ผมไม่ได้เงยหน้ามองหรอก รู้อีกทีพี่เขาก็กลับไปนั่งตรงข้ามผม
แล้วพวกพี่มาร์คก็คุยกันว่าจะเอาของไปพี่ชานยอลผมเลยตามไปด้วย พี่ยูคยอมเลยตามผมไปด้วย (??) อ่า ขอมโนหน่อยไม่ได้ไง๊!
พอให้ของขวัญอวยพรเสร็จก็มากลับมานั่ง ผมแอบสังเกตนะ พี่มาร์คกับเฮียหวัง แอบมีซัมซังวรองกันแน่น๊อน มีสะบัดสะบิ้ง แต่ช่างพี่มาร์คไป ตอนนี้ต้องดำเนินแผนสอง
แผนอ่อยขั้นที่ 2 อ่อยประถม
เห็นผมใสๆเนี่ย ผมคอทองแดงนะครับ ! โม้ครับ จริงๆ ห้า หกแก้วก็เริ่มอ้อแอ้แล้วครับ แต่ก็ไม่เคยภาพตัดนะ แค่เดินเป๋ๆ เซๆแค่นั้น ไม่เหมือนพี่มาร์ค ชอบภาพตัด อ้วกด้วย แหยะ ! ซกมก !
ว่าแล้วก็มอมเหล้าตัวเองดีกว่าครับ ผมกระดกเหล้าเพียวๆไปสี่ช๊อต ก่อนจะเริ่มมึนจริงๆ ถ้าจะอ่อยให้ได้ผลก็ต้องทำให้เขาหึง คิคิ
“พี่ม้าคคคคคคคคค”ผมซบหน้าลงบนไหล่บางๆของพี่มาร์คก่อนจะยื่นหน้าไปสูด ฟุ๊ดฟิ๊ดอยู่แถวไหปลาร้าของพี่แก กระดูกสวย แถมตัวก็หอมอีก เป็นเมียแบมไหม ?
“ว่าไง”พี่มาร์คก้มหน้ามาถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น งื้ออ แพ้ทาง ><
“ตัวพี่ห๊อมหอม งื้ออ”ผมแกล้งดมๆ สูดๆ เหมือนไซ้คอพี่แก พี่แกก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กสงสัยจะจั๊กจี๋ แต่ทั้งหมดเนี่ยเป็นแผน
“..มานี่!!”
แต่ไอ้เฮียหวังเนี่ย ไม่ได้อยู่ในแผน!!
ผมนี้สร่างเมาเลยครับตอนที่พี่มาร์คโดนลากไป แต่พอเหลือบไปเห็นอีกคนที่จ้องอยู่ก็ต้องแสร้งว่าเมาคือเก่า เรื่องมันเศร้าขอเหล้าเพียวๆ TT
“แง้!! พี่มาร์คโดนลักพาตัว เอาพี่มาร์คมานะ!”ผมหันไปงอแงใส่พี่บีที่ตอนนี้มันก็อึ้งไม่แพ้ผม สรุปทุกคนในโต๊ะอึ้งครับ มีคนเดียวที่ไม่อึ้ง ก็ไอ้คนที่มันจ้องผมอยู่เนี่ย
สรุปพี่จะรุกแบมหรือให้แบมรุก
“เดี๋ยวมันก็มา ไม่ร้องๆ”พี่บีลูบหัวผมเบาๆ
“มาเดี๋ยวพาไปหาอะไรดื่มแก้แฮงค์”พี่ยูคยอมลุกขึ้นแล้วหันมาพูดกับผม พี่บีหันไปมองงงๆ แต่ก็พยักหน้าเออออ
คีบับ ! ขั้นสอง สำเร็จใช่ไหม?!
“เลิกแกล้งเมาได้แล้ว”พี่เขาปล่อยผมตอนที่เราเดินออกมาถึงหน้ามินิมาร์ท
“...”ผมทรงตัวมองหน้าพี่เขา กัดปากอย่างขัดใจที่ถูกจับได้ ฉลาดจริงนะ คุณว่าที่แฟน !
“รออยู่นี่”พี่เขาตีหน้ายุ่งบอกผมก่อนจะหมุ่นตัวเข้าไปในมาร์ท ผมเลยไปนั่งรอที่โต๊ะที่วางเรียงอยู่ด้านหน้า จริงๆแบมก็คิดนะว่า ทำแบบนี้พี่เขาจะมองว่าแบมแรดรึเปล่า
แต่พี่ต้องรับให้ได้นะ
เพราะแบมนั้นคือสิ่งที่แบมเป็น
ฮ่าๆ หลอกๆ แบมใสใสนะครับผม
“อ่ะ!”มือหนายื่นซาลาเปาอุ่นๆมาตรงหน้าผม ในมืออีกข้างก็มีอีกลูก
ซาลาเปา แก้แฮงค์เนี่ยนะ ?
“หิวก็เลยหาเพื่อนมากิน”พี่เขาบอกต่อตอนเห็นผมทำหนาเอ๋อใส่ ผมรับซาลาเปามา เอ๊ะ ! ไอ้พี่บ้านี่มันลากผมออกมาหาอะไรกินนี่หน่า ! ชิ! ผมมองค้อนก่อนจะเริ่มกินซาลาเปาของตัวเอง
“ทำไมพี่ไม่ไลน์มาหาแบมแล้วล่ะ”ผมถามออกไปตอนกินเสร็จ พี่เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ไม่ชอบคนแรด”
อึก !
สะอึกเลยครับ รู้สึกเหมือนโดนตบหน้ากลางขั้วโลกเหนือแล้วโดนหมีขาวตบลงทะเลและสุดท้ายตายด้วยฉลามแดก TT
“งั้นคราวหลังก็เช็คให้ดีก่อนนะครับ”ถึงจะโดนตอกกลับมาจนหน้าหงาย แต่ก็ยอมเสียหน้าไม่ได้ ชักเกลียดขี้หน้าไอ้ตัวหมีนี่ !
“นี่ค่าซาลาเปา อร่อยมากครับขอบคุณ”ผมวางเงินแล้วก้มหัวให้พี่มันก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินกลับร้าน ผมยอมแพ้แล้ว แต่ก็ต้องขอบคุณพี่มันที่แมนๆ ไม่ให้ความหวัง ต่อไปจะไม่ไปรุกใครสุ่มสี่สุ่มห้าแล้ว
“แต่ยกให้แบมคนหนึ่งก็ได้นะ”เสียงทุ้มที่ดังขึ้นข้างหลังผมทำเอาโทสะที่เกิดทั้งหมดพังลง
บอกแล้วไงว่าแพ้ทางคนอบอุ่น!!
“แต่ผมแรดนะ”ผมเงยหน้าพูดกับพี่มันตอนพี่มันมาหยุดตรงหน้าผม
“ยกมาทั้งฝูงก็รับมือไหว”พี่มันลูบหัวผมเบาๆ งื้อออ ของแบมนี่สิบฝูงเลยน๊า
“ผมเอาแต่ใจ ขี้หึง ขี้อ่อย ไม่ขี้งอน กินง่าย ชอบกินข้าวผัดที่สุด ไม่ชอบคนขนจมูกยาว ติดหมอนข้าง ขี้เขิน พูดมาก แล้วก็..”
“ฮ่าๆ ..พอแล้ว”พี่มันดึงแก้มผมเบาๆ ตอนที่ผมพ่นคู่มือของตัวเองให้ฟัง คือ นี่หวังจะได้คบแล้วไง !
“ยังไม่ต้องเป็นแฟนแบมก็ได้ แต่จีบแบมเหอะ แบมน่ารัก ไม่ดื้อหรอก”
แบมต้องได้ แบมต้องโดน
แบมต้องได้ แบมต้องโดน
ก่อนจะขึ้นรถ นึกขึ้นได้ว่าพี่มาร์คโดนเฮียหวังลากไป ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง โทรหาหน่อยดีกว่า
‘ฮะ..ฮัลโหล แบมแบม’ขอบคุณสวรรค์ที่พี่มาร์คยังมีชีวิต แต่เสียงทำไมสั่นๆ
“พี่มาร์ค อยู่ไหน!”
‘ยะ..อยู่..กับ..เพื่อน...อื้ออออ’อ้าวทำไมสัญญาณขาดๆ พี่รหัสผมมันอยู่โลกในฟร่ะ!
“พี่มาร์ค .. พี่มาร์ค ! เฮ้ ยู้วววว !!”ผมโวยวายเสียงดังเพราะเสียงพี่แกขาดไป เป็นอะไรรึเปล่านะ
‘เออ ฟังอยู่’ปลายสายตอบผมเสียงนิ่งๆ ผิดปกติมว๊ากกกกกก
“ทำไมหนีแบมกลับล่ะ งื้อออ”ผมเห็นพี่มันแอบขำตอนกำลังเปิดรถตอนให้ยินผมทำเสียงงุ้งงิ้งใส่พี่มาร์ค
‘ก็มึงแรดไปกับผู้ชาย จะให้กูอยู่รอมึงอุ้มหลานมาให้เลี้ยงแล้วค่อยกลับง๊ะ!’เสียงพี่มาร์คด่าผมดังลั่น ชิ รู้ทัน ตัวก็เห็นใช่ไหมล่ะ เค้าได้ยินเสียงเฮียหวังด้วยนะ พูดเลย! จะฟ้องเฮียเครสสส คอยดู้วว !
“จะกลับบ้านไหม”พี่มันถามผมก่อนจะเข้าไปนั่งรอในรถ
“ใจร้าย! .. เออๆ รอด้วย!!”ผมบอกพี่มาร์คที่ด่าผมอยู่ในสายก่อนจะหันไปบอกพี่มัน
‘กลับดีๆนะแบมแบม อย่าปล้ำไปยูคมันล่ะ ถึงบ้านแล้วโทรมาด้วยเข้าใจนะ’
“คร้าบบบบ บอกเพื่อนเฮียนะว่าอย่าทำไรหนู หนูใสๆ ฝันดีนะคึ๊ จ๊วบๆๆๆ”ผมวางสายแล้วหันไปยักคิ้วใส่พี่มัน พี่มันส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะขับตรงไปส่งผมที่บ้าน
ตลอดทางเราไม่ได้พูดอะไรกัน แต่บรรยากาศมันไม่ได้อึดอัดแถมยังอบอุ่น ไม่รู้มโนไปเองเปล่า แต่นี่ยิ้มจนปวดกรามหมดเลยเนี่ย
พี่จะคิดเหมือนแบมไหม?
“ฝันดีนะ”พี่มันบอกผมตอนที่รถมาจอดอยู่หน้าบ้านผม ผมพยักหน้าเบาๆ
“ขับรถกลับดีๆนะ”ผมปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แต่ต้องหันกลับมาเพราะแรงดึงของพี่มัน
“...”พี่มันยื่นหน้ามาจูบปากผมเบาๆ
โคตรละมุนอ่า
“จูบแก้แฮงค์”
โอ้ยยยยยยยยย !! อยากจะบอกว่านี่ระบบรวน!!
“ตอบไลน์พี่บ้างนะ”อ้อนไปอี๊กกก
โอ้ยยยยยยยยยยยยย พัง TT
#ผมนี่สติสตังพังทุกอย่างเลยครับ
TBC
แถมๆ IG น้องแบม
แถมๆ IG น้องแบม
มาต่อแล้ว !! ใครแช่งเราป่ะเนี่ย
ไม่มาอัพตามสัญญา ป่วยเลย ฮ่าๆ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ดูแลตัวเองนะ ทุกคน!
ตอนนี้ยาวมาก ยาวจนตกใจ
เล่าเท้าความไปตอนยูคเจอแบม
งงกันไหมน่ะ ? ใครงงหลังไมค์มานะ
สปอยใน #ฟิคน้องเอิ้น เหมือนเดิมEP 5 ♡ ช้ำ
“เอินเอิน”
เสียงเคาะประตู พร้อมกับเสียงเรียกในยามเช้า ขัดจังหวะการนอนสบายๆในวันหยุดสุดสัปดาห์ของหน่องเอิ้น อย่างแรว๊งงง!!
“งื้อออ”ส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะคว้าหมอนอีกใบมาปิดหูไว้แน่น ไอ้ฮิตเลอร์นี้มันจะมาปลุกอะไรแต่เช้าว๊า คนจะนอน!
“เปิดเดี๋ยวนี้”ไอ้คนที่อยู่หน้าห้องสั่งผมด้วยเสียงหนักๆ ผมพลิกตัวอีกที ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบิดขี้เกียจซ้ายที ขวาที่อย่างเอ้อระเหย ยืนรอให้ขาแข็งไปเลย แต่อย่างอื่นห้ามแข็งนะ ไม่เอา ! เฮ้ย คิดไร ผมหมายถึงหัว หัวแข็งไม่ชอบ!
“หนึ่ง..”
“สอง”
กลัวตายละ!
โป๊ก!!
“เฮ้ย เป็นอะไรรึเปล่า”ผมกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่ไอ้หมาไส้กรอกนี้ดันไขกุญแจเข้ามาก่อน แล้วทำไมไม่นับให้ถึงสามก่อนวะ !!
“โอ้ยยยย แค่เปิดช้าต้องแกล้งกันขนาดนี้เลยอ๋อ!”ผมร้องลั่น จริงๆก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่อยากให้มันรู้สึกผิด หน้านิเจือนเชียว คึคึ
“เจ็บมากไหม เอามือออกหน่อย”คิ้วเข้มๆของมันขมวดเข้าหากันแน่น มันดึงมือผมไปจับไว้ ใช้มืออีกข้างลูบตรงหน้าผากผม ที่ตอนนี้มันคงเป็นรอยแดง ผมรู้สึกได้ถึงลมอุ่นๆ
“เพี้ยง หายแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ”มันลูบหน้าผากผมอย่างอ่อนโยน งื้อออ
อย่าทำให้หวั่นไหวนะ!
อย่าทำให้หวั่นไหวนะ!
“ไม่เจ็บแล้ว!!”ผมผลักมันออกก่อนจะลุกขึ้น ก้มหน้าซ่อนแก้มแดงๆของตัวเองไว้ ให้รู้ไม่ได้เชียวนะ เสียเหลี่ยมหมด ไม่ได้ๆ โนวๆๆ
“ก็ดีแล้ว..”แจ็คสันยักไหล่ เดินมาหยุดตรงหน้าผม
“ไปอาบน้ำจะได้กินข้าวกัน”มันพูดต่อ ผมพยักหน้าหงึกๆสองสามทีก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะไปอาบน้ำตามที่อีกคนบอก แต่ยังไม่ทันจะก้าว ก็ถูกไอ้ฮิตเลอร์นี่ดึงกลับมาอีกรอบ
จุ๊บ !
“มอร์นิ่งคิส ครับ”
“...”แดกจุดครับ หนากว่าซีเมนต์ก็หน้ามึงละ ไอ้หรรม
มันเดินออกไปจากห้องแล้ว
เหลือไว้แค่ผม
กับหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะ >///<
ไม่ได้ชอบนะ
ที่ยิ้มเนี่ย ..ไม่ได้ชอบจริงๆ .
>>>>><<<<<
“ยืนมองอะไร มากินข้าว”ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ ตอนนี้กำลังยืนกอดอกมองไอ้หมาไส้กรอกที่ชอบทำให้ผมใจเต้นแปลกๆ กำลังนั่งเล่นมือถือรอผม(??) เอ่อ นั้นแหละ มันก็คงรอผมกินข้าวแหละ ไม่รอผมจะรอใคร๊ หึ๊
“โห น่ากินจัง”ตอนแรกกะจะโกรธมัน แต่พอเห็นอาหารบนโต๊ะเท่านั้นแหละ ใจอ่อนยวบเลย น่ากินมากอะ
“นายทำหมดนี่เลยอ๋อ”ผมเงยหน้าจากจานอเมริกันเบรกฟาสตรงหน้าถามมันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วใครจะทำ”มันเลิกคิ้วถามอย่างยียวน คือ ไม่กวนประสาทสักวันจะตายแมะ ถามจริง !
“เออๆ ขอบคุณนะ กินแล้วน๊า!”ผมตอบรับไปส่งๆ ก่อนจะเอ่ยคำขอบคุณ อย่างน้อยแจ็คสันก็ยังเป็นคนดี ที่ไม่เข้าไปทำอะไรต่อมิอะไรผมเมื่อคืน แถมยังทำของอร่อยๆให้กินอีก
“เป็นไง”
“ก็ใช่ได้”ผมเคี้ยวตุ้ยๆตอบอีกคน
“อร่อยก็พูดไม่ใช่บอกแค่ใช้ได้"ไอ้หมอนั้นยิ้มขำผม ผมย่นจมูกก่อนจะกัดปากตัวเองเบาๆอย่างขัดใจ ไม่ชอบให้ใครรู้ทัน ไม่ชอบ ไม่ชอบบบบ!!
“งั้นๆแหละ เฮียฟานทำอร่อยกว่าต้องเยอะ!”ต้องคุยทับเดี๋ยวมันเหลิง ถึงแม้ออมเลทของมันจะอร่อยมากก็ตาม
“เออๆ”แจ็คสันทำเสียงขึ้นจมูกตอบผมปัดรำคาญ ใครสนกันเล่า ผมก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้า ตามด้วยโยเกิร์ตและผลไม้ สามอย่าง ตบท้ายความน้ำส้มเย็นๆ
ไอ้หมาไส้กรอกนี้ตั้งใจจะขุนผมให้เป็นแม่หมูรึไงนะ?
แปปนึงนะเอิ้น
แล้วใครเป็นพ่อ ?
“กินเสร็จแล้วก็ต้องเก็บจานไปล้าง”แจ็คสันที่กำลังเก็บจานของตัวเองก่อนจะเลื่อนจานทั้งหมดมากองไว้ตรงหน้าผม ผมส่ายหน้าแรงๆใส่มัน
“ไม่เอา นายล้างสิ”
“ไม่ได้..”แจ็คสันใช้สายตาดุๆจ้องมาที่ผม
“เออ ล้างเองก็ได้!!”ผมลุกขึ้นหยิบกองจานตรงหน้าแล้วเดินลงเท้าหนักๆเข้าไปล้างจานในห้องครัว
ไหนบอกว่าจีบกัน ไหนบอกให้เป็นแฟน ทำไมไม่ดูแลแฟนดีๆมั่งวะ ! ล้างจานแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้ หึ้ยยยย คอยดูนะ จะวางยาให้ตายแล้วไปหาผัวใหม่ !!
สรุปนี้ยอมแล้ว?
ไม่ยอมดิ! แค่เปรียบเปรย
บอกแล้วไงว่าแมนๆเตะบอล
“ล้างจานเสร็จแล้ว ก็รีบออกมานะอย่ามัวแต่ด่าฉัน..ในใจ”เสียงไอ้ฮิตเลอร์มันสั่งผมดังมาจากห้องนั่งเล่น ผมล้างจานจนครบทุกใบ ก่อนจะเก็บเข้าที่ แล้วเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น
“นี่ล้างจานหรือซักผ้า เปียกตั้งแต่หัวถึงตีน”นี่คือประโยคแรกที่มันเห็นสภาพผม
“ก็มันไม่ถนัด”ผมสะบัดเสียงใส่ ก่อนจะเดินไปนั่งที่อีกฝากหนึ่งของโซฟา
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”แจ็คสันเหยียบขามากันไว้ไม่ให้ผมนั่ง ผมกัดปากตัวเองอย่างเคยชินเมื่อโดนขัดใจ
“ไปเปลี่ยนก่อนค่อยมาดู”มันพูดย้ำอีกครั้ง
“ไม่.. เอา!”ผมเน้นทีละคำ ให้มันชัดๆกันไปเลยว่า ต้วนอี้เอิน ไม่ยอม !
ผมตัดสินใจนั่งลงบนขามันนี่ละ นั่งกอดอกดูทีวี อย่าเสียเหลี่ยมนะไอ้เอิ้น ถึงแม้กระดูกมันจะแข็งแค่ไหนก็ห้ามถอยเด็ดขาดนะอี้เอิน
“หื่อ!! อย่าสิ!!”ผมตวาดไอ้จอมกวนเสียงดัง ก็พอผมนั่งบนขามัน มันก็แกล้งขยับขายุกยิกๆ จนผมไม่มีสมาธิดูทีวี แถมข้าวเช้าที่กินไปจะออกมาทางปากอยู่แล่ว เขย่าอยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ดอ้วกใส่หน้า
“ก็ไปเปลี่ยนเสื้อสิ ถ้าไม่สบายขึ้นมาใครจะดูแลนาย”แจ็คสันโหมดจริงจังมาอีกแล้วครับ - -
“ก็นายไง!”โอ้โหหห ไอ้เอิ้น ทำไมสมองกับปากมึงประสานงานกันดีเยี่ยงนี้ ! ผมยกมือตีปากตัวเองเบาๆด้วยความเจ็บใจ ตอบไปแบบนั้นมันเท่ากับ ยอม เขาเลยนะเว้ย !
“สรุป ยอมให้ฉันดูแลแล้วหรอ”แจ็คสันยื่นหน้าเข้ามาหาผมที่ก้มหน้าอยู่ ที่ก้มจนชิดอกนี่ไม่ใช่อะไร เขินอยู่ เขินมากด้วยนะ รู้ยัง
“ยื่นมาใกล้ขนาดนี้ แดกหูกูเลยไหม!”ผมดันหน้ามันออกด้วยสองมือก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้อง
อากาศมันร้อนใช่ไหม
ผมเลยหน้าแดง -////-
>>>>><<<<<
หลังที่ผมทะเลาะตบตีกับมันจนหนำใจ(?) ไอ้ฮิตเลอร์ ไอ้หมาไส้กรอก ไอ้บ้ากาม ไอ้... อ่า ไอ้แจ็คสันนั้นแหละ ก็บอกว่าอยากดูหนัง
‘ไม่เอา ขี้เกียจไป ดูอยู่นี่ก็ได้!’
นั้นคือประโยคที่ผมบอกมันเมื่อ หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
นั้นคือประโยคที่ผมบอกมันเมื่อ หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“เอาป๊อปคอร์นถังใหญ่รสชีสกับรสหวาน กับโค้กสองแก้วครับ”
“ฉันกินรสเค็ม”
และนี่คือประโยคที่มันบอกผม ตรงเคาน์เตอร์บ๊อกออฟฟิศของโรงหนัง
ก็บอกแล้วว่าไอ้นี่มันฮิตเลอร์กลับชาติมาเกิด TT
“เอารสชีสกับรสหวานครับ”ผมจ้องหน้ามัน ก่อนจะหันไปยืนยันออร์เดอร์ พี่คนตักแกก็ยิ้มแหยๆใส่แจ็คสันที่ยืนอยู่ข้างๆผม พี่เขาตักรสหวานกับรสชีสตามที่ผมสั่ง
ผมหันไปยักคิ้วกับมันอย่างผู้ชนะ
“ทั้งหมดสองหมื่นวอนครับ”
“จ่ายเดะ”ผมบอกแจ็คสันที่ยืนมองหน้าผม
“นี่ครับ”โอ้โห !! แบล๊คการ์ดดดด !! ทำไมมึงรวยงี้วะ ที่บ้านค้ายาหรือว่าเป็นยากูซ่าอยู่ฮ่องกงป่ะเนี่ย
ผมนี่ตกถังข้าวสารเลยครับ คึคึ
ผมนี่ตกถังข้าวสารเลยครับ คึคึ
“คิดอะไรอยู่ ทำไมทำหน้านิสัยไม่ดี”มันรับแบล็คการ์ดของมันคืน ก่อนจะมองหน้าผมที่ยืนคิดอะไรเพลินๆ(??)
“ปะ..เปล๊า แล้วนี้หนังรอบกี่โมง”ผมปฎิเสธไปแบบเนียนๆ ก่อนจะแสร้งถามรอบหนังแทน เนียนป๊ะล๊าา เค้าเก่งใช่มั้ยยยยยย คิคิ
“ยังไม่ได้ซื้อตั๋ว ละเมอรึไง”
เพล้งงง!
อุ้ย! เสียงอะไรแตก ?
หน้ามึงไง ไอ้เอิ้น!!
“อะ..เออ ก็คนมันลืมนี่หว่า!”งานนี่ต้องมันสะบัดเสียงใส่ครับ บอกให้นะ ว่านี่งอน งอนกลบเกลือน กระซิก อย่าบอกใครนะว่าตอนนี้ หน่องเอิ้น อ๊ายอาย
“หึหึ ดูเรื่องไร”ไม่ต้องเลย กูเห็นนะมึงแอบขำ ผมเงียบไม่ตอบเดินไปนั่งกินป๊อปคอร์นดูดน้ำ จนมันอ่อนใจเดินยอมไปซื้อตั๋วหนังคนเดียว ง้อต่ออีกนิดก็จะบอกแล้วว่าอยากดู พี่มาก งื้อออ ไอ้บีบอกว่าสนุกง่ะ !
“ไหนดูดดิ๊ ซื้อเรื่องไรมา”ผมวางป๊อปคอร์นไว้ข้างตัวก่อนจะดึงตั๋วหนังจากมือหนามาดู
“หูยย รู้ใจอ่ะ กำลังอยากดูพอดี”ผมหันไปยิ้มกว้างใส่มัน มันดูผงะไปแปปนึงก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ก็คนมันเก่ง”ผมเบ้หน้าทันทีที่มันพูดจบ หลงตัวเองฉิบหาย
เป๊าะ!
“แอบด่าฉันอีกแล้วใช่ไหม”นิ้วแข็งๆของมันดีดหน้าผากผมเสียงดัง ทำไมชอบทำร้ายร่างกาย !!
กูยอมให้มึงทำมาหลายรอบละ มึงต้องโดนนนนน!!
“งั่มมมมมมมมมมมมมมม”ผมคว้าแขนมันมากัดลงเต็มเขี้ยว ไอ้ฮิตเลอร์ดิ้นพล่านเลยครับ แต่ก็ไม่ยักกะร้องสงสัยจะอายคนอื่นเขา คึคึ
“หื่มมมมมมม .. ไว้เคลียร์กันที่บ้าน”มันครางในลำคอด้วยความเจ็บ ก่อนจะเลิกแขนเสื้อดูรอยฟันของผมที่ต้นแขนแกร่ง
โหหห ช้ำเลยอ่ะ
โหหห ช้ำเลยอ่ะ
“สม!”ถึงจะไม่ได้ตั้งใจกัดมันจนเขียว แต่ก็ยอมไม่ได้หรอก ขึ้นหลังเสือแล้วห้ามลง
“ตัวแสบ!”แจ็คสันพูดเบาๆก่อนจะคว้าข้อมือผมเข้าไปในโรงหนังเพราะถึงเวลาที่หนังจะฉาย ผมตามไปอย่างว่าง่าย ยอมรับตามตรงเลยนะ รู้สึกผิดง่า เวลากัดเฮียฟานไม่เห็นช้ำแบบนี้เลย
ขอโทษนะ ฮิฮิ
แต่ก็สมควร!
30%
30%
Yugyeom’s
“มึงจะเอาจริงหรอวะ กูได้ข่าวว่ามีคนมาคั่วน้องมันอยู่”เสียงใสๆของเจียถามผมอย่างจริงจัง
“เออ หน้ากูล้อเล่นตรงไหน”ผมตอบมันเสียงหนักแน่น
“แบมแบม คนจีบเยอะนะมึง”
สัด! กูรู้ ไม่ต้องบอกว่าการแข่งขันสูง
“เออ สรุปมึงจะช่วยหรือไม่ช่วย”ผมทำหน้าเอือมมัน ขู่กูอยู่นั่น ไม่ยอมหาเบอร์มาให้ซะที นี้กูก็อุตส่าพาไปดูโชว์งูมาละ ยังไม่ได้มาอีก ลีลานักนะมึง
“ช่วยดิช่วยๆ แต่กูพูดตรงๆเลยนะ แบมแบมแม่งสองบุคคลิก”ผมเลิกคิ้วอย่างสงสัยตอนที่ฟังเจียพูด
“กูเคยเจอน้องเขาไปเที่ยวแถวผับxxxกับเพื่อนเว้ย แต่งตัวอย่างเปรี๊ยะๆ ! แต่มึงดูแบมแบมคนที่อยู่กับไอ้เอิ้น แบมแบมใสใสมีอยู่จริง”
“มึงกำลังจะบอกกูว่า..”
“กูไม่รู้จริงๆว่ามึงควรรุกแบบไหน จะใสๆ หรือแบบตบจูบ ตบจูบงี้”ท่าทางมึงนี่เขารู้กันทั้งร้านละว่าคุยเรื่องอะไรกัน เวอร์สาด
“เออ เดี๋ยวกูลงคุยในไลน์ดูก่อนจะได้เดาทางถูก”ไอ้เจียพยักหน้าหงึกๆ
คิดไม่ตกแหะว่าจะรุกแบบไหนดี เฮ้ออออ
>>>>>><<<<<<
“..ฮัลโหล .. ไม่ว่าง เลิกตื้อแบมได้แล้ว น่ารำคาญ!”
ผมหันไปตามต้นเสียงใสๆนั่น ก็พบกับใครบางคนกำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่กับบทสนทนาโทรศัพท์มือถือ ใครบางคนที่ผมนึกถึงอยู่เกือบตลอดในช่วงนี้
ใครบางคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอวันนี้
ณ ย่านท่องราตรี
“มีบุหรี่ไหม”ผมนั่งเล่นมือถืออยู่ตรงสโมคกิ้งโซน เงยหน้ามองร่างเล็กที่เดินเข้ามาถามหาบุหรี่ด้วยน้ำเสียงใสๆ
นี่ จำผมไม่ได้หรอ ? ใช่ครับ ผมเริ่มคุยไลน์กับน้องเมื่อสี่วันก่อน แต่น่าจะเรียกว่าผมไลน์ไปหาน้อง น้องทำแค่ อ่าน แล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
ผมมองหน้าน้องก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบซองสี่เหลี่ยมออกมา แล้วยื่นให้ ใบหน้าหวานยิ้มกว้างก่อนจะหยิบไปหนึ่งมวนแล้วก้มหัวเป็นการขอบคุณ
แบมแบม ที่อยู่กับอี้เอินมันก็เป็นแค่ภาพลวงตาที่ทำให้คนอื่นหลงรักสินะ
“มาบ่อยไหม”ผมถามร่างเล็กที่กำลังนั่งอัดนิคโคตินเข้าปอดด้วยท่าทางสบายๆ คงสูบมานานแล้วสินะ
“ก็ทุกวันพุธแล้วก็เสาร์”น้องหันมาตอบผมด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
“ถามทำไม อยากเจอเราอีกหรอ”น้องถามผมต่อด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ใบหน้าเล็กๆยื่นเข้ามาหาผม จนผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆที่พรูออกมาพร้อมลมหายใจ
“ไว้เจอกันวันเสาร์”ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับทิ้งบุหรี่ที่สูบเหลือไว้ลงพื้น น้องลุกขึ้นยืนตามผมก่อนจะเดินมาจนชิดตัว
จุ๊บ!
“...”ผมได้แต่ยืนนิ่งกับสิ่งที่น้องทำ น้องอาจจะเมามากถึงทำแบบนี้
“ค่าบุหรี่”แบมแบมยิ้มจนแก้มปริ ผมยืนมองหน้าอีกคนนิ่ง
น้องจ่ายค่าบุหรี่ให้กับทุกคนไหม ?
ผมไม่ได้ใจเต้นแรงกับสิ่งที่น้องทำ และผมก็ไม่ได้ผิดหวังในสิ่งที่น้องเป็น แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันท้าทาย ถ้าผมได้เป็นเจ้าของร่างบางๆ จมูกรั้นๆ เสียงใสๆ ปากแดงๆของน้อง
คิมยูคยอมต้องการทั้งหมด
>>>>><<<<<
Bambam’s
“เชี่ยแบม กูเห็นนะ !”ผมเดินยิ้มอารมณ์ดีกลับมาที่โต๊ะ
“เห็นอะไร”ผมถามยูริกลับใบด้วยใบหน้ายิ้มๆ โอ้ยยย หุบยิ้มไม่ได้อ่ะ รู้สึกเหมือนมันค้างๆ
“ไหนมึงบอกไม่ชอบไง”แอมเบอร์ที่นั่งอยู่อีกฝั่งก็ถามด้วยเสียงนิ่งๆ แต่ผมรู้ว่ามันสองตัวต่อมเผือกกระตุกกึกละ
“ก็ไม่ได้ช๊อบ”
“โอ้ย ลำไย! ไม่ชอบก็ปล่อยให้กูดิ”
“...”ผมเบ้หน้ายักไหล่ให้ยูริ เรื่องอะไร
“เหอะ! ปากก็บอกไม่ชอบ แต่ก็ไปอ่อยเขา ไปยั่วเขา”ยูริพ้นลมหายใจหนักๆก่อนมือเล็กๆของมันจะผลักหัวผมเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“คิคิ”
“เสียงหัวเราะสะดิ้งชิบหาย”แอมเบอร์กรอกตาก่อนจะหันหน้าหนีผมอย่างเอือมๆ
“ถ้าไม่ชอบก็ปล่อยพี่เขามาให้กูเหอะนะแบม”ไอ้ยูริเปลี่ยนโหมดเป็นอ้อนวอนแทนครับ ฮ่าๆ
“พี่เขาชอบผู้ชาย มึงหมดสิทธิ์”แอมเบอร์หันมาบอกมัน
“โอ้ย! ชะนีไร้ที่ยืนแล้วสินะ กูจะฟ้องปวีณา ฮื้อออ”
“โทษทีนะ เขาเลือกฉัน!”ผมเชิ่ดหน้าใส่มันด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง ฮ่าๆ ขำๆน่ะครับ
“เชี่ยะ!”
ผมหัวเราะร่า พอนึกถึงร่างสูงของคนที่ผมเพิ่งขโมยจุ๊บๆไปเมื่อกี้ก็เขินขึ้นมาแหะ ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใคร พี่เขาคงเข้าใจว่าผมจำเขาไม่ได้ ผมจำพี่ได้แม่นเลยล่ะ
คิมยูคยอม
ผู้ชายที่สูบบุหรี่กลิ่นเมนทอส
กับรอยสักรูปตัววายที่หลังหู
เลิกพูดถึงคนอื่น ผมขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อแบมแบม กันต์พิมุกต์ ภูวกุล ผมเป็นคนไทยที่แม่และพ่อส่งมาเรียนที่เกาหลีตั้งแต่ประถม เพราะแม่ต้องการจะมาศึกษาอาหารเกาหลีอย่างถ่องแท้ตามรอย ขุ่นแม่แดจังกึม - -
และสถานการณ์ด้านบนทั้งหมดมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่ผมใส่ความตั้งใจไว้เต็มๆ ยังไงน่ะหรอ ก็เมื่องสี่วันก่อนมีคนแอดไลน์มาคุย จะเรียกว่าคุยก็คงไม่ได้ เพราะมีแค่พี่เขาคุยมาอยู่ฝ่ายเดียว ผมทำเพียงแค่อ่านแล้วก็หุบยิ้มไม่ได้ ก็แค่นั้น
ไม่เคยมีใครที่เขามาจีบผมด้วยท่าทีสุภาพไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย ส่วนใหญ่ก็จะเข้ามาแบบรุกหนักไลน์มาเป็นยี่สิบสามสิบข้อความ บางคนก็โทรจิกจนผมต้องบล๊อกเบอร์ทิ้ง แต่ไม่มีใครที่ส่งข้อความมาหาผมเพียงแค่
Yu_geom : ทานข้าวด้วยนะครับ
Yu_gyeom : ดึกแล้ว ห่มผ้าหนาๆ กู๊ดไนท์ครับ
หรือ
Yu_gyeom : มอร์นิ่งครับ ตั้งใจเรียน
แม้กระทั่ง
Yu_gyeom : อย่าทำหน้ายู่สิ ยิ้มหน่อย
ยอมรับน๊า ว่าแรกๆก็คิดว่าพี่เขาเป็นโรคจิต ชอบส่งอะไรแปลกๆมาให้ผมก็ไม่กล้าคุย จนตัดสินใจเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาไอ้ยูล ไอ้เบอร์เพื่อนสนิทผม
‘กูขอ!’นี้คือประโยคแรกที่ไอ้ยูลบอกผมตอนมันเห็นรูปดิสเพลย์พี่เขา
‘นี่มันรุ่นพี่ที่ถาปัตนิหว่า ที่พี่เจียชอบควงไปไหนมาไหนบ่อยๆอ่ะ’และนี่คือสิ่งที่ไอ้เบอร์บอกผม งั้นพี่แกต้องรู้จักพี่มาร์คชัวร์ งี้ต้องไปสืบ
‘เขาชอบไลน์แปลกๆมาหากู’
‘ถ้ามึงไม่ชอบกูขอนะ กูชอบของแปลก’ไอ้ยูลมองผมตาเป็นประกาย ผมรีบแย่งมือถือคืน ไม่ชอบเว้ย แต่กูจะกั๊ก
‘สัด กั๊กนะมึง’ไอ้ยูลเบ้ปากมองด้วยความหมั่นไส้
เออ กูสวยเลือกได้ ทำแมะ !
นั้น คือ สองวันแรกครับ แต่สองวันหลังนี้คนละฟีลอ่ะ บอกตรง คิมยูคยอม เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ผมเสียอาการตอนกลางวันที่พี่เขาหายไปไม่ยอมไลน์มาบอกให้กินข้าว รวมไปถึงตอนกลางคืนก็หายไปไม่ยอมบอกให้ฝันดี
ทำให้แบมแบมกระวนกระวายมันบาปรู้ไหม
คิมยูคยอม !
>>>>><<<<<<
ผมเจอพี่เขาตอนวันพุธใช่ไหม นี้ก็ผ่านมาสองวันแล้ว พี่เขาไม่ไลน์มาหาผมอีกเลย ผมนี่เฟลเลยอะ อุตส่าอ่อย ไม่ได้สนใจกันเลยใช่ไหม หรือพี่เขาคิดว่าแบมแบมเป็นเด็กไม่ดีไปแล้ว
“พี่มาร์คคค!!”ผมปรับสีหน้ากับน้ำเสียงให้ร่าเริงก่อนจะวิ่งไปกอดพี่รหัสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ตึกคณะ
นี่แบมแบมหรือเฮ็ดวิก ?
“วันศุกร์”ตบพี่รหัสจะโดนตัดสายไหม ตอบ !
“มึงนี้ดีเน๊าะ เป็นน้องรหัสกูหรือพี่ชายกูกันแน่”พี่มาร์คหยิบเนื้อแก้มผมแล้วบีบเหมือนผมเป็นตุ๊กตายาง - - เจ็บนะเฟ้ยย แต่ที่ทำเพราะเอ็นดูใช่ไหม ไม่ได้เกลียดแน่นะ แรงเชียว
“หึงอ๋อ ไม่ต้องหึงนะ ยังไงแบมแบ๊มของเป็นน้องรักของพี่มาร์คคนเดียว”ผมทั้งกอดทั้งหอมทั้งซบพี่แก จนสัมผัสได้ว่าพี่แกเริ่มรำคาญ แต่แบมๆก็ไม่กลัวห๊ะ เพราะเวลาพี่มาร์คหงุดหงิดเนี่ย น่าย๊ากก
ขอเตะพี่รหัสทีเดียวเอง!
“หึ้ย! คุณแดงมันดีกว่าแบมแบมตรงไหน สีผมก็แซ่บไม่เท่า”ผมเชิดหน้าใส่คุณแดงก่อนจะจับที่ผมตัวเองแบบพรีเซ้นสุดๆ ว่าผมฉันเนี่ยแซ่บกว่าแกนะไอ้คุณแดง
“มีใครโรคจิตกว่ามึงอีกอ๋อ”ยอมให้อีกครั้ง กวนทีนชิบหายครับพี่รหัสผม ไม่ต้องสงสัยถ้าผมจะมีนิสัยแบบนี้ เชื้อรหัสมันแรง
“ก็พี่ไง ถุยยย!! จริงๆนะพี่! เดี๋ยวเอาให้ดูเลย”ผมหยิบโทรศัพท์เปิดไลน์มายื่นให้พี่แกอ่านแทน กวนพอหอมปากหอมดอ เห้ย! หอมคอ ! เดี๋ยวไม่ได้ความ
“แต่ว่าเขาก็หล่อดีนะ”ผมแสร้งบิดตัวไปมาด้วยความเขิน ก็แบบถ้าวันหนึ่งผมได้พี่ยูคยอมขึ้นมา พี่มาร์คจะได้ไม่หาว่าผมกลืนน้ำลายตัวเองไง คิคิ มองการณ์ไกลชิแม๊ะ
“แล้วมึงจะกลัวเขาเพื่อ!!”
“กลัวเดะ! เกิดมายังไม่เคยมีใครมาจีบเลย แล้วไอ้หมอนี้เป็นใครก็ไม่รู้”ตอแล ล้วนๆครับ พี่มาร์คไม่ค่อยรู้เรื่องคนที่เข้ามาหาผมหรอก ส่วนใหญ่จะรู้แค่ในวงเพื่อนสนิท ก็พี่รหัสอ่าน้อ แต่คนรู้ดีอ่ะโน้น คุณชายนิชคุณ แต่ไม่เคยจะช่วยน้องหรอก ชิ!
“คิมยูคยอม เรียนถาปัตเพื่อนกูเอง”
“ห่ะ! เอาจริงดิพี่!”ถึงจะรู้แล้วแต่ก็ตกใจให้เขาหน่อยเดี๋ยวไม่เนียน
“เออ มึงก็ยอมๆมันไปเหอะ เด็ดนะเว้ย”แหม ยอมผู้ชายนะไม่ได้ไม่ซื้อบะหมี่จะได้ตัดสินใจง่ายขนาดนั้น
“นี่ไม่ง่ายนะ!”ผมตะโกนลั่น บอกเลยนี้ไม่ง่าย ไม่อีซี่ เล่นตัว สวยมากและท่ายากเยอะ เอิ่ม ไม่เกี่ยวครับ ผมโม้ - -
ในที่สุดผมก็รู้แล้วครับว่า คิมยูคยอม คือ เพื่อนสนิทพี่รหัสผม
และที่สำคัญ เด็ด!
พูดๆไปก็ ชักอย่างจิลองแล้ว คึคึ !
ถ้าพี่ไม่รุกแบม แบมก็จะรุกเอง!
ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ !
>>>>><<<<<
ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับแอนด์เรสเตอร์รองแห่งหนึ่ง ที่เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดของพี่ชานยอล ผมมาถึงร้านพร้อมพี่ชายผม คุณชายนิชคุณสุดหล่อ ที่โคตรอยากเมาฟรีเลยรีบลากผมมานั่งเหี่ยวแต่หัววันทั้งๆที่นัดกับพวกพี่มาร์คไว้ตอนสองทุ่มโน้น
แต่ก็ไม่เหี่ยวเท่าไหร่ เพราะวันนี้พี่เขาก็มาด้วย แต่งตัวมางี้อย่างหล่อ ผมที่เคยปล่อยปิดหน้าผากก็ถูกเสยไปด้านหลังแล้วสวมทับด้วยหมวกลายขาวดำใบเท่ เห้ยยยย ว่าทีแฟนแบมนี้มันเท่จริงๆ
เดี๋ยวๆ ! หยุดมโนเหอะ
เพราะตั้งแต่ผมมานั่งพี่เขาก็ไม่ยอมมองหน้าผมแม้แต่นิดเดียว งื้อ รึว่าเขาจะเลิกชอบผมแล้ว เพราะไม่ได้ไลน์มาหาแล้วแถมยังไม่มองหน้าอีก
คิมยูคยอมคนบาปทำให้แบมแบมไม่สบายใจ TT
ผมนั่งเซ็งๆอยู่สักพักพี่บีก็มาถึง ผมถลาเข้าไปกอดแขนพี่แก พี่แกก็ยิ้มแล้วลูบหัวผมแบบที่ชอบทำ
“วันนี้เซ็ตผมมา อย่ายีเดะ!”ผมบ่นอุบ อุตส่าเซตต้องนานนะ!
“วันนี้มึงน่ารักเกิ๊น ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องเป็นนุ้งนี้จีบละ”พี่บียิ้มเห็นฟันครบสามสิบสองซี่
“บอกแล้วไงว่าไม่ง่าย แล้วก็สวยเลือกได้ด้วย ฮี่ๆ”ผมพูดหยอกพี่บี พี่บีเบ้หน้าก่อนจะขำผสมหมั่นไส้ผมไปด้วย ผมลากไปเขาไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะบริการผสมเครื่องดื่มให้อย่างเอาใจ ก่อนจะหันจะสบตากับร่างหมีของอีกคนที่ย้ายไปนั่งอีกฝั่งของโต๊ะ .. ฝั่งตรงข้ามผม
ผมกับพี่บีนั่งคุยกันเรื่องหนังที่เพิ่งเข้าฉาย เรื่องพี่มาก หนังไทยอ่ะ มันเพิ่งมาที่นี่ ตอนผมไปดูกับพวกไอ้ยูลนะ ขำนำโด่งอยู่คนเดียว คือแบบฟังภาษาไทยออกคือได้เปรียบ อ่านซับเกาหลีไม่มันส์เท่าอะบอกตรง แต่พวกไอ้ยูลไอ้เบอร์มันก็ขำแรงอยู่นะ
นั่งคุยไปเรื่อยๆโดยมีพี่เขานั่งมองเราสองคนยิ้มๆ โอกาสดี !
แผนอ่อยขั้นที่ 1 อ่อยอนุบาล
ผมคุยกับพี่บีไปก่อนจะเลื่อนเท้าไปเตะเท้าไปเขาเบาๆ ก็ยังนิ่ง ไม่ได้ขยับเท้าหนีไปไหน ..ผมเลยเริ่มไล้เท้าไปตามหน้าขาเบาๆ วันนี้พี่แกใส่ขาสั้นมา ทำให้แผนอ่อยง่ายขึ้นไปอีก
แต่โทษเถอะครับ ! ทำขนาดนี้แล้ว
พี่แม่งก็นิ่งเป็นสากกะเบือ !
ตายด้านป่ะเนี่ย หน้าตาก็ดี ไม่น่าเลย TT
“ไอ้มาร์คมาแล้ว มึงไปรับมันดิ๊”พี่บีใช้หลังมือสะกิดไหล่ผม ไล่ให้ผมไปรับพี่มาร์คที่ยืนชะเง้อมองหาโต๊ะเป็นยีราฟ ผมเลยถอดใจจากแผนอ่อย ไปรับพี่มาร์คด้วยหน้าง้ำ แต่ไอ้พี่บีมันเข้าใจว่าผมหน้าง้ำเพราะโดนมันใช้
หน้าง้ำเพราะคิมยูคยอมตายด้านต่างหากเฟ้ย!
“พี่มาร์ค”ผมวิ่งไปกอดแขนพี่มาร์คแน่น แล้วยิ้มอย่างออดอ้อน
“น่ารักนะมึงวันนี้”
“แน่น๊อน น่ารักเหมือนพี่รหัสแหละ”
“แล้วนั่งไหนวะ ทำไมมึงไม่อยู่โต๊ะ”พี่มาร์คชะเง้อมองไปด้านในก่อนจะถามผม
“ไม่กล้าไปง่ะ มีโรคจิต”ผมตอบไปงั้นแหละ จริงๆโดนใช้มาต่างหากเล่า
“อะไรของมึง แล้วไอ้บีมายัง”
“มาแล้ว เมาแล้วมั้งนั่น”ผมใส่ความ จริงๆพี่แกไม่เมาหรอก คอทองแดงจะตาย ผมพาพี่มาร์คไปที่โต๊ะ
แต่ว่าคิมยูคยอมหายไปไหนนะ ?
ผมหย่อยตูดนั่งแบบตดยังไม่ทันหายเหม็น พี่เขาก็เดินกลับมา ทักทายกับพี่มาร์ค พี่รหัสผมมันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มมองมาที่ผมทีพี่ยูคยอมที สงสัยจะรู้เรื่องแล้ว แต่ถ้าจะเอาความจริงมาถามผมเถอะ จะแชร์ข้อมูลให้
ว่าช่วงนี้ แบมแบมรุกนะครับผม TT
“เลิกจ้องเหอะสัด! น้องมันเขิน”ผมนั่งก้มหน้าแบบเซ็งๆ จนได้ยินเสียงพี่มาร์คคุยกับพี่เขาว่าผมเขิน ถึงรู้ว่าอีกคนจ้องผมอยู่ ผมไม่ได้เงยหน้ามองหรอก รู้อีกทีพี่เขาก็กลับไปนั่งตรงข้ามผม
แล้วพวกพี่มาร์คก็คุยกันว่าจะเอาของไปพี่ชานยอลผมเลยตามไปด้วย พี่ยูคยอมเลยตามผมไปด้วย (??) อ่า ขอมโนหน่อยไม่ได้ไง๊!
พอให้ของขวัญอวยพรเสร็จก็มากลับมานั่ง ผมแอบสังเกตนะ พี่มาร์คกับเฮียหวัง แอบมีซัมซังวรองกันแน่น๊อน มีสะบัดสะบิ้ง แต่ช่างพี่มาร์คไป ตอนนี้ต้องดำเนินแผนสอง
แผนอ่อยขั้นที่ 2 อ่อยประถม
เห็นผมใสๆเนี่ย ผมคอทองแดงนะครับ ! โม้ครับ จริงๆ ห้า หกแก้วก็เริ่มอ้อแอ้แล้วครับ แต่ก็ไม่เคยภาพตัดนะ แค่เดินเป๋ๆ เซๆแค่นั้น ไม่เหมือนพี่มาร์ค ชอบภาพตัด อ้วกด้วย แหยะ ! ซกมก !
ว่าแล้วก็มอมเหล้าตัวเองดีกว่าครับ ผมกระดกเหล้าเพียวๆไปสี่ช๊อต ก่อนจะเริ่มมึนจริงๆ ถ้าจะอ่อยให้ได้ผลก็ต้องทำให้เขาหึง คิคิ
“พี่ม้าคคคคคคคคค”ผมซบหน้าลงบนไหล่บางๆของพี่มาร์คก่อนจะยื่นหน้าไปสูด ฟุ๊ดฟิ๊ดอยู่แถวไหปลาร้าของพี่แก กระดูกสวย แถมตัวก็หอมอีก เป็นเมียแบมไหม ?
“ว่าไง”พี่มาร์คก้มหน้ามาถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น งื้ออ แพ้ทาง ><
“ตัวพี่ห๊อมหอม งื้ออ”ผมแกล้งดมๆ สูดๆ เหมือนไซ้คอพี่แก พี่แกก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กสงสัยจะจั๊กจี๋ แต่ทั้งหมดเนี่ยเป็นแผน
“..มานี่!!”
แต่ไอ้เฮียหวังเนี่ย ไม่ได้อยู่ในแผน!!
ผมนี้สร่างเมาเลยครับตอนที่พี่มาร์คโดนลากไป แต่พอเหลือบไปเห็นอีกคนที่จ้องอยู่ก็ต้องแสร้งว่าเมาคือเก่า เรื่องมันเศร้าขอเหล้าเพียวๆ TT
“แง้!! พี่มาร์คโดนลักพาตัว เอาพี่มาร์คมานะ!”ผมหันไปงอแงใส่พี่บีที่ตอนนี้มันก็อึ้งไม่แพ้ผม สรุปทุกคนในโต๊ะอึ้งครับ มีคนเดียวที่ไม่อึ้ง ก็ไอ้คนที่มันจ้องผมอยู่เนี่ย
สรุปพี่จะรุกแบมหรือให้แบมรุก
“เดี๋ยวมันก็มา ไม่ร้องๆ”พี่บีลูบหัวผมเบาๆ
“มาเดี๋ยวพาไปหาอะไรดื่มแก้แฮงค์”พี่ยูคยอมลุกขึ้นแล้วหันมาพูดกับผม พี่บีหันไปมองงงๆ แต่ก็พยักหน้าเออออ
คีบับ ! ขั้นสอง สำเร็จใช่ไหม?!
“เลิกแกล้งเมาได้แล้ว”พี่เขาปล่อยผมตอนที่เราเดินออกมาถึงหน้ามินิมาร์ท
“...”ผมทรงตัวมองหน้าพี่เขา กัดปากอย่างขัดใจที่ถูกจับได้ ฉลาดจริงนะ คุณว่าที่แฟน !
“รออยู่นี่”พี่เขาตีหน้ายุ่งบอกผมก่อนจะหมุ่นตัวเข้าไปในมาร์ท ผมเลยไปนั่งรอที่โต๊ะที่วางเรียงอยู่ด้านหน้า จริงๆแบมก็คิดนะว่า ทำแบบนี้พี่เขาจะมองว่าแบมแรดรึเปล่า
แต่พี่ต้องรับให้ได้นะ
เพราะแบมนั้นคือสิ่งที่แบมเป็น
ฮ่าๆ หลอกๆ แบมใสใสนะครับผม
“อ่ะ!”มือหนายื่นซาลาเปาอุ่นๆมาตรงหน้าผม ในมืออีกข้างก็มีอีกลูก
ซาลาเปา แก้แฮงค์เนี่ยนะ ?
“หิวก็เลยหาเพื่อนมากิน”พี่เขาบอกต่อตอนเห็นผมทำหนาเอ๋อใส่ ผมรับซาลาเปามา เอ๊ะ ! ไอ้พี่บ้านี่มันลากผมออกมาหาอะไรกินนี่หน่า ! ชิ! ผมมองค้อนก่อนจะเริ่มกินซาลาเปาของตัวเอง
“ทำไมพี่ไม่ไลน์มาหาแบมแล้วล่ะ”ผมถามออกไปตอนกินเสร็จ พี่เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ไม่ชอบคนแรด”
อึก !
สะอึกเลยครับ รู้สึกเหมือนโดนตบหน้ากลางขั้วโลกเหนือแล้วโดนหมีขาวตบลงทะเลและสุดท้ายตายด้วยฉลามแดก TT
“งั้นคราวหลังก็เช็คให้ดีก่อนนะครับ”ถึงจะโดนตอกกลับมาจนหน้าหงาย แต่ก็ยอมเสียหน้าไม่ได้ ชักเกลียดขี้หน้าไอ้ตัวหมีนี่ !
“นี่ค่าซาลาเปา อร่อยมากครับขอบคุณ”ผมวางเงินแล้วก้มหัวให้พี่มันก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินกลับร้าน ผมยอมแพ้แล้ว แต่ก็ต้องขอบคุณพี่มันที่แมนๆ ไม่ให้ความหวัง ต่อไปจะไม่ไปรุกใครสุ่มสี่สุ่มห้าแล้ว
“แต่ยกให้แบมคนหนึ่งก็ได้นะ”เสียงทุ้มที่ดังขึ้นข้างหลังผมทำเอาโทสะที่เกิดทั้งหมดพังลง
บอกแล้วไงว่าแพ้ทางคนอบอุ่น!!
“แต่ผมแรดนะ”ผมเงยหน้าพูดกับพี่มันตอนพี่มันมาหยุดตรงหน้าผม
“ยกมาทั้งฝูงก็รับมือไหว”พี่มันลูบหัวผมเบาๆ งื้อออ ของแบมนี่สิบฝูงเลยน๊า
“ผมเอาแต่ใจ ขี้หึง ขี้อ่อย ไม่ขี้งอน กินง่าย ชอบกินข้าวผัดที่สุด ไม่ชอบคนขนจมูกยาว ติดหมอนข้าง ขี้เขิน พูดมาก แล้วก็..”
“ฮ่าๆ ..พอแล้ว”พี่มันดึงแก้มผมเบาๆ ตอนที่ผมพ่นคู่มือของตัวเองให้ฟัง คือ นี่หวังจะได้คบแล้วไง !
“ยังไม่ต้องเป็นแฟนแบมก็ได้ แต่จีบแบมเหอะ แบมน่ารัก ไม่ดื้อหรอก”
แบมต้องได้ แบมต้องโดน
แบมต้องได้ แบมต้องโดน
ก่อนจะขึ้นรถ นึกขึ้นได้ว่าพี่มาร์คโดนเฮียหวังลากไป ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง โทรหาหน่อยดีกว่า
‘ฮะ..ฮัลโหล แบมแบม’ขอบคุณสวรรค์ที่พี่มาร์คยังมีชีวิต แต่เสียงทำไมสั่นๆ
“พี่มาร์ค อยู่ไหน!”
‘ยะ..อยู่..กับ..เพื่อน...อื้ออออ’อ้าวทำไมสัญญาณขาดๆ พี่รหัสผมมันอยู่โลกในฟร่ะ!
“พี่มาร์ค .. พี่มาร์ค ! เฮ้ ยู้วววว !!”ผมโวยวายเสียงดังเพราะเสียงพี่แกขาดไป เป็นอะไรรึเปล่านะ
‘เออ ฟังอยู่’ปลายสายตอบผมเสียงนิ่งๆ ผิดปกติมว๊ากกกกกก
“ทำไมหนีแบมกลับล่ะ งื้อออ”ผมเห็นพี่มันแอบขำตอนกำลังเปิดรถตอนให้ยินผมทำเสียงงุ้งงิ้งใส่พี่มาร์ค
‘ก็มึงแรดไปกับผู้ชาย จะให้กูอยู่รอมึงอุ้มหลานมาให้เลี้ยงแล้วค่อยกลับง๊ะ!’เสียงพี่มาร์คด่าผมดังลั่น ชิ รู้ทัน ตัวก็เห็นใช่ไหมล่ะ เค้าได้ยินเสียงเฮียหวังด้วยนะ พูดเลย! จะฟ้องเฮียเครสสส คอยดู้วว !
“จะกลับบ้านไหม”พี่มันถามผมก่อนจะเข้าไปนั่งรอในรถ
“ใจร้าย! .. เออๆ รอด้วย!!”ผมบอกพี่มาร์คที่ด่าผมอยู่ในสายก่อนจะหันไปบอกพี่มัน
‘กลับดีๆนะแบมแบม อย่าปล้ำไปยูคมันล่ะ ถึงบ้านแล้วโทรมาด้วยเข้าใจนะ’
“คร้าบบบบ บอกเพื่อนเฮียนะว่าอย่าทำไรหนู หนูใสๆ ฝันดีนะคึ๊ จ๊วบๆๆๆ”ผมวางสายแล้วหันไปยักคิ้วใส่พี่มัน พี่มันส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะขับตรงไปส่งผมที่บ้าน
ตลอดทางเราไม่ได้พูดอะไรกัน แต่บรรยากาศมันไม่ได้อึดอัดแถมยังอบอุ่น ไม่รู้มโนไปเองเปล่า แต่นี่ยิ้มจนปวดกรามหมดเลยเนี่ย
พี่จะคิดเหมือนแบมไหม?
“ฝันดีนะ”พี่มันบอกผมตอนที่รถมาจอดอยู่หน้าบ้านผม ผมพยักหน้าเบาๆ
“ขับรถกลับดีๆนะ”ผมปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แต่ต้องหันกลับมาเพราะแรงดึงของพี่มัน
“...”พี่มันยื่นหน้ามาจูบปากผมเบาๆ
โคตรละมุนอ่า
“จูบแก้แฮงค์”
โอ้ยยยยยยยยย !! อยากจะบอกว่านี่ระบบรวน!!
“ตอบไลน์พี่บ้างนะ”อ้อนไปอี๊กกก
โอ้ยยยยยยยยยยยยย พัง TT
#ผมนี่สติสตังพังทุกอย่างเลยครับ
TBC
แถมๆ IG น้องแบม
แถมๆ IG น้องแบม
มาต่อแล้ว !! ใครแช่งเราป่ะเนี่ย
ไม่มาอัพตามสัญญา ป่วยเลย ฮ่าๆ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ดูแลตัวเองนะ ทุกคน!
ตอนนี้ยาวมาก ยาวจนตกใจ
เล่าเท้าความไปตอนยูคเจอแบม
งงกันไหมน่ะ ? ใครงงหลังไมค์มานะ
สปอยใน #ฟิคน้องเอิ้น เหมือนเดิม
