EP 3 ♡ ลมเพชรหึง
“พี่มาร์คคค!!”เสียงที่ผมคุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลังขณะที่ผมกำลังนั่งผ่อนคลายกันอยู่ใต้ตึกคณะ
ก่อนจะมีร่างเล็กๆกับหัวสีเขียวมิ้นท์ เข้ามากอดผมเต็มรัก
“ไม่คิดถึงได้ไงไม่ได้เจอกันตั้งสามสี่วัน
รู้ไหมวันนี้วันอะไร?”ผมละเกลียดใบหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋อของมันจริงๆครับ
น่าถีบซั๊ด
“วันศุกร์”ผมตอบมัน
“อุ้ย! เก่งจัง มาๆเกาคางหน่อย”ผมยืนคางไปให้มันเกาอย่างว่าง่าย
“ถุย! เดี๋ยวถีบ มีอะไรว่ามา ขอเนื้อๆน้ำไม่เน้น”
“อ่า เย็นนี้จะมีพ้าดี้ (ปาร์ตี้) วันเกิดพี่ชานยอล
พี่คริสให้มาบอก”มันยอมเข้าประเด็นสักที จะเนื้อจากมันเนี่ยต้องแก้ผ้างม แม่ง
โคตรไร้สาระ ไม่เหมือนพี่รหัสมัน ฮ่าๆ
“มึงนี้ดีเน๊าะ
เป็นน้องรหัสกูหรือพี่ชายกูกันแน่”ผมดึงแก้มยุ้ยๆของมันด้วยความหมั่นเขี้ยว
งื้มมมม
“หึงอ๋อ ไม่ต้องหึงนะ
ยังไงแบมแบ๊มของเป็นน้องรักของพี่มาร์คคนเดียว”แบมแบมทั้งกอดทั้งหอมทั้งซบ
จนผมเริ่มจะรำคาญ นี้มึงเป็นคนหรือเป็นปลาหมึกวะเนี่ย
“หึงมึง
หึงคุณแดงดีกว่า”ผมเสหน้าไปทางคุณแดงที่ยืนกินลูกชิ้นอยู่หน้าตึก
“หึ้ย! คุณแดงมันดีกว่าแบมแบมตรงไหน สีผมก็แซ่บไม่เท่า”ไอ้แบมแบมสะบัดหน้าหนีผม
“เออๆ เรื่องของมึงเห๊อะ
แล้วนี้ไม่มีเรียนไง๊”ผมเปลี่ยนเรื่องก่อนมันจะพาผมล่องเรือพาคุณแดงออกนอกทะเลไป
“โน่วๆ ไม่เข้าเรียน พี่มาร์คช่วงนี้อะมีพวกโรคจิตไลน์มาหาด้วย”แบมแบมพูดด้วยใบหน้าตื่นๆพยายามสร้างบรรยากาศในการเล่า แต่เดี๋ยวนี้มึงโดดเรียนสินะ
เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ น้องกู
“มีใครโรคจิตกว่ามึงอีกอ๋อ”
“ก็พี่ไง ถุยยย!! จริงๆนะพี่!
เดี๋ยวเอาให้ดูเลย”มันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมายื่นให้ผมดู
มันคุ้นแหะไอ้โรคจิตที่มันว่า พอผมกดดูรูปประจำตัวเท่านั้นแหละครับ
ผมนี่อึ้งไปเลย
ไอ้ยูคยอม ! ไอ้หรรม มึงจับน้องรหัสกู๊ววว!!
“โคตรจิตอะพี่
ชอบถามว่าไปไหนทำอะไรงี้ แบบโคตรหลอน”เดี๋ยวๆ ว่าแต่ ไปไหนทำอะไร มันจิตตรงไหนวะ
“แต่ว่าเขาก็หล่อดีนะ”แบมแบมบิดตัวไปมาด้วยความเขิน
กับใบหน้าหล่อๆของคนในรูป
“แล้วมึงจะกลัวเขาเพื่อ!!”
“กลัวเดะ! เกิดมายังไม่เคยมีใครมาจีบเลย
แล้วไอ้หมอนี้เป็นใครก็ไม่รู้”
“คิมยูคยอม เรียนถาปัตเพื่อนกูเอง”
“ห่ะ! เอาจริงดิพี่!”ตามันโตเท่าไข่ห่านแล้วครับ
ดูมันจะช๊อคมากที่รู้ว่าไอ้ที่มันบอกว่าหล่อ หลอน จิต เนี่ยเพื่อนสนิทผมเอง
“เออ มึงก็ยอมๆมันไปเหอะ
เด็ดนะเว้ย”ผมทำหน้าขึงขังพร้อมกับยกนิ้วเชียร์เพื่อนตัวเอง
เพราะเท่าที่รู้มาจากไอ้เจียว่าคนที่ไอ้ยูคกำลังจีบอยู่ตอนนี้มันค่อนข้างจริงจัง
“นี่ไม่ง่ายนะ!”จะเสียงดังไมวะ
“ง่ายๆไปเหอะ
เหมือนพี่มึงไง”ปากหมาๆแบบนี้มีคนเดียว ไอ้เชี่ยบี!
“ง่ายพ่อง หายหัวไปไหนมาวะ”ไอ้บีหัวเราะเบี่ยงตัวหลบอย่างลบที่ผมปาใส่มัน
“ไปส่งจูเนียร์ที่คณะมา
หูกูยังชาอยู่เลยเนี่ย แดกป่ะ”ไอ้บีวางกล้วยสองลูกลงบนโต๊ะ
คงโดนจูเนียร์บังคับให้เอามากินรองท้องอีกเป็นแน่แท้
“ไม่เอาอะ
ขี้เกียจถอดรี”ผมส่ายหน้า ขี้เกียจหาที่เก็บเครื่องดักไข้มันในปาก
“พี่เงิง หวัดดีฮะ”แบมแบมเอ่ยทักเจบีหลังรอให้เพื่อนรักเขาทักทายกันจบ
“เอ่อ ! ไหว้พ่อเถอะลูก ถุยยย! ใครสอนให้เรียกวะ”
“โนๆ นี้โตแล้ว
คิดเองด๊าย”ผมขำกับท่าทางของไอ้แบม มันเป็นเด็กที่มีจริตจะก้านเยอะมากครับ
มันเป็นคนอารมณ์ดี แต่ภายในจริงๆแล้วแบมแบมเป็นเด็กใสๆ น่ารัก ผมกับเพื่อนรักมันเหมือนเป็นน้องในไส้เลย
“เออ สงสัยอยากหยุดโตแล้วตายเลย
เรียกกูแบบนี้”ไอ้บีเขกหัวเหม่งๆของเด็กแสบไปทีหนึ่ง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย! เจ็บนะ พี่บีไม่ต้องไปงานวันเกิดพี่ชานยอลเลยนะ
เค้าไม่ชวน!!”โอ้โห
ไอ้บีเขกหัวมันเบาๆ แต่แม่งร้องยังกับโดนไม้หน้าสามฟาด
“เออ แล้วทำไมกูต้องไปวะ
ไม่ง้อหรอก”ไอ้บีเบ้ปากใส่ไอ้เด็กแสบที่เอาหัวซบกับไหล่ของผมอย่างออดอ้อน
“ถ้าไอ้บีไม่ไปกูก็ไม่ไป”ผมหันไปบอกไอ้แบม
เพราะงานนี้ไม่ต้องนึกเลยว่ารายชื่อแขกรับเชิญของพี่ชานยอลจะมาใครบ้าง ...
“โอ๋ๆ พี่บีสุดหล่อของน้องแบม
เนี่ยๆใครมันจะไม่เชิญพี่บี ตบแม่งเลย”โอ้โห หลังตีนเป็นหน้ามือเลยครับ -
- ย้ายฝั่งจากผมไปนั่งข้างไอ้บีบ กระแซะออดอ้อนจนน่าเตะ
“เออใครวะ!”ไอ้บีก็เล่นกับน้องมันครับ
“สงสัยแม่งกลัววิ่งหนีไปแล้ว
ไอ้กากเอ๊ย”
#อย่าเรียกแบมแบมว่าคนบ้าเพราะศรีธัญญาเรียกว่าคนไข้
หลังจากไอ้สองพี่น้องบีแบม
มันทะเลาะกันจบแล้วก็ถึงเวลาเข้าเรียน
โดยที่ไอ้แบมมันนัดผมไปเจอกันที่ห้างๆใกล้ๆมหาลัยเพื่อจะไปเลือกของขวัญให้พี่ชานยอล
วันนี้ไอ้เจียหยุดเรียนไปวันรวมญาติอะไรของมันไม่รู้
ผมเลยต้องมาเรียนกับไอ้บีสองคน
“เออ มึงรู้จักเจสสิก้าเด็กบริหารป่ะ”ไอ้บีหันมาถามผมขณะกำลังฟังด๊อกเตอร์บรรยายเรื่องมิติอะไรสักอย่างที่ฟังแล้วโคตรชวนง่วง
“ไม่อะ
ทำไมวะ”ถึงกูจะไม่รู้จักแต่เปิดประเด็นมาขนาดนี้ก็เล่าเถอะเพื่อน
ต่อมเผือกกูมันทำงาน
“ก็จูเนียร์เล่าให้กูฟังว่า
นางไปปล่อยข่าวว่าแจ็คสันเป็นเกย์ทั่วคณะเลย”อุต๊ะ !!
กูรู้เลยเจสสิก้าไหน
“ละ..แล้วนางรู้ได้ไงวะ”
“ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นวะ
ก็นางบอกว่าเห็นแจ็คสันนอนดูดปากกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้”
“เชี่ยไม่น่าตกใจรึไง
แมนๆแบบนั้น”ผมแถไปงั้น
ที่กลัวคือกลัวเจสสิก้าจำหน้าผมได้แล้วเอาไปเล่าให้ทุกคนฟังมากกว่าว่า
คู่ขาของไอ้สั้น คือผมคนนี้ ไม่อยากคิดเลย TT
“เออ แต่มึงก็ไม่น่าจะเหงื่อตก
ตอนเรื่องเฮียฟานไม่เห็นตกใจขนาดนี้”ไอ้บีพูดอย่างจับผิด
“คุณอิม
ไหนลองอธิบายเรื่องมิติให้เพื่อนๆฟังสิ”ขอบคุณครับด๊อกฯ TT เกือบไปแล้วอี้เอิน
ไอ้บีกรอกตาก่อนจะหันมาทางผมอย่างขอความช่วยเหลือ
แต่ขอโทษครับเพื่อน กูฟังแต่เรื่องที่มึงเล่า
จบคลาสไอ้อิมแจบอมก็โดนหักคะแนนไปครึ่งคะแนนเนื่องจากรบกวนสมาธิคนในคลาส
มันโวยผมใหญ่เรื่องที่ไมยอมช่วยมันตอบคำถาม แต่ถามกูสักคำดิ๊สั๊ด ว่ากูตอบได้ไหม
มันบ่นผมไปตลอดทางจนถึงคาเฟ่ฝั่งตรงข้ามห้างXXX ที่นัดไอ้แบมไว้
ผมเลยต้องเลี้ยงคาราเมลมันไปหนึ่งแก้วเพื่อให้มันยอมหยุดบ่นเรื่องที่โดนหักคะแนน
ส่วนผมก็รับไอซ์อเมรกาโน ตามสไตล์คนดาร์ค หึหึ
“รอนานไหม”ไอ้แบมโผล่หน้ามาแทรกระหว่างผมกับไอ้บีที่นั่งรอมันอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์
“ไม่นานเลยมึง ไอ้บีเทศน์กูจบไปสองรอบละ”ผมแกล้งประชดมัน
“โม้!
ดูดน้ำยังไม่ได้ครึ่งแก้วเลย”ไอ้ห่านิรู้ทัน จริงๆผมมานั่งรอก่อนมันมาแปปเดียว
“เออๆ แล้วนี้พี่คุณไม่มาด้วยไง๊”ผมถามหาพี่ชายมัน
ขี้เกียจต่อปากต่อคำ
“พี่บอกว่าหุ้นไปกับพวกพี่อูยองแล้ว”มันบอกผมก่อนจะหยิบคาราเมลปั่นของไอ้บีไปดูดหน้าตาเฉย
บางทีเราควรสนิทกันให้น้อยลงป่ะวะแบม
“เนียนนะมึง ไปเลย
รีบซื้อจะได้รีบกลับไปอาบน้ำ”ไอ้บีบีบจมูกโด่งๆของน้องมันไปทีหนึ่งก่อนจะดันหลังให้เดินออกจากร้านไปหาซื้อของขวัญ
พวกเราเดินวนกันอยู่ในห้างประมาณสี่สิบนาที ผมได้น้ำหอม
ไอ้บีซื้อตุ๊กตาดัมโบ้ มันบอกหูพี่ชานยอลกางเหมือนดัมโบ้ ไอ้ซั๊ด
เป็นพี่เขากูคงฉีกทิ้ง ส่วนไอ้แบมมันพาผมมาหยุดอยู่หน้าร้าน 18+
“มึงอย่าบอกนะว่า...”ผมหันไปมองหน้ามันอย่างอึ้งๆ
“พี่มาร์คแม่งหมกมุ่น ! โน้น จะมาดูหมวก”มันด่าผม
ก่อนทำเสียงประมาณว่าให้ผมแหกตาดูร้านข้างๆโน้น
“เชี่ยมึงนิ หมกมุ่นสาด”ไอ้บีซ้ำเติมผม เอ้า ไอ้ห่า
แล้วทำไมไม่ไปหยุดตรงหน้าร้านหมวกวะ
“ก็มึงมาหยุดทำห่าอะไรหน้าร้านนี้วะ”
“ฮ่าๆ ก็เมื่อกี้คนมันเยอะเลยรอก่อน ป่ะๆ แบมเล็งไว้แล้ว”ไอ้แบมขำ
ก่อนจะลากแขนผมเข้าไปดูหมวกในร้าน มีแต่หมวกแจ่มๆทั้งนั้นเลยอ่ะ พวกผมเลยแยกย้ายกันเดินดู
“ไอ้เอิ้น
นี้มันหมวกที่มึงอยากได้นิหว่า”ไอ้บีเรียกผมไปดูหมวกสีดำปีกเขียว ที่ผมอยากได้
“โห มึงแพงอะ
รออีกหน่อยกูขอเก็บตังก่อน”ผมพลิกดูป้ายราคาก่อนจะหันไปบอกมัน เงินน่ะมี
แต่ต้องเก็บไว้ทำอย่างอื่นบ้าง ไม่ได้มีเป็นถุงเป็นถังใช้เท่าไหร่ก็ได้
“ยืมกูก่อนเปล่า ดอกร้อยละยี”ไอ้บีพูดขำ
“ไอ้หน้าเลือด!”ผมวางหมวกไว้ที่เดิม อยากได้จัง หรือจะอ้อนให้เฮียซื้อให้ดี
เฮียมันเล่นหุ้นแปปเดียวก็ได้แล้ว งื้ออ
“เอาหน่า
ถ้ามันเป็นของมึงมันก็คงอยู่”ไอ้บีบอกผมก่อนจะลากผมไปดูหมวกแบบอื่นที่ผมไม่ชอบ
จะได้ไม่อยากได้ไง ฮ่าๆ เป็นไงเพื่อนผม แสนรู้วววว
“เสร็จและ
เอาไรกันเปล่า”ไอ้แบมเดินกลับมาพร้อมถุงหมวกที่ห่อลงกล่องเสร็จสัพ
“มึงซื้อให้กูดิ”ผมบอกมันขำๆ
“โหยย พี่มาร์ครวยกว่าแบมอีก แต่ขี้งก!!”มันยู่หน้าใส่ผม
ก่อนจะควงแขนผมข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งควงไอ้บีเดินออกจากร้านเพื่อจะไปซับเวย์
เรานัดเวลากันไปเจอที่ร้านCYCY ตอนสองทุ่ม ก่อนจะแยกกันไปคนละทาง
>>>>>><<<<<<<
ผมกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่คอนโดก่อนจะออกมางานวันเกิดที่ชานยอลพร้อมเฮียฟานที่กลับไปอาบน้ำแต่งตัว
ฉีดน้ำหอมฟุ้งเลย คือ มึงลงไปแช่ในถังน้ำหอม ก็บอกมา คือแบบหอมจนเหม็นอ่ะครับ
เคยเป็นไหม
“เหม็นเชี่ย!”ผมบ่นมันหน้ามุ่ย
“ก็ชานยอลบอกชอบกลิ่นนี้นิหว่า
เหม็นจริงดิ”มันคงเริ่มหมดความมั่นใจ ยกแขนขึ้นมาดม จริงๆก็ไม่เท่าไหร่หรอก
แต่ผมไม่ค่อยชอบกลิ่นฉุนๆแบบนี้ ชอบกลิ่นเย็นๆ เบาๆ
“เออ
แล้วนี้เตรียมเซอร์ไพรส์อะไรไว้ให้แฟนวะ”ผมเปลี่ยนเรื่องก่อนที่มันจะเสียเซลฟ์แล้วต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ก็เอากันยันสว่างมั้ง”
“ไอ้ส๊าดดด
สงสารแฟนมึงจริงๆอ่ะเฮีย”ผมมองหน้ามันหน่ายๆ มึงคิดว่าความโรแมนติคมันแขวนไว้บนเตียงรึไง
“พูดเล่นโว้ย
กูจองตั๋วไปเที่ยวเชจูไว้ ยังไม่ได้บอกมันเลยอย่าหลุดนะ”มันบอกผม หูยอยากไปด้วยจัง
“ไปด้วยได้ป่าวอ่ะ”ผมลองถาม
เผื่อฟลุ๊ค
“ไม่ได้อ่ะ
ห้องเต็ม”ตัดบัวอย่าให้เหลือใย คนที่มันโชคดีจะมีสักกี่คนบนโลก วู้ว! ผมส่ายหน้าเซ็งๆก่อนจะหันมองออกไปทางอื่น
เหม็นขี้หน้าพี่
เฮียคริสพาผมตรงไปยังร้านที่จัดงาน
เป็นร้านเหล้าหรู มีดนตรีให้ฟังสบายๆ เหมาะกับการจัดงานวันเกิดนั้นแหละ
ขืนไปจัดในผับ ตายๆแหกไปคุยกันจนคอแห้งแหงมๆ
“พี่มาร์ค”ไอ้แบมที่มาถึงก่อนหน้าถลาเข้ามากอดแขนผม
วันนี้มันแต่งตัวน่ารักมากครับ เสื้อสีแดงตัวโคร่งกับกางเกงสีดำดูเหมาะกับมันดี
“น่ารักนะมึงวันนี้”ผมชมมัน
“แน่น๊อน
น่ารักเหมือนพี่รหัสแหละ”ไม่มีเคอะเขินเลยน้องกู แต่พูดจาเข้าท่า
“แล้วนั่งไหนวะ
ทำไมมึงไม่อยู่โต๊ะ”ผมชะเง้อมองหาโต๊ะของพวกพี่ชานยอล
“ไม่กล้าไปง่ะ มีโรคจิต”หื้อ
อะไรของมันคนอยู่เยอะแยะจะมีใครเป็นโรคจิต
“อะไรของมึง แล้วไอ้บีมายัง”
“มาแล้ว
เมาแล้วมั้งนั่น”แบมแบมพาผมไปที่โต๊ะ
ผมก้มหัวทักทายพี่ๆที่นั่งดื่มกันอยู่ก่อนหน้า
หอถึงโจทก์เก่าที่นั่งอยู่หัวโต๊ะผมก็สะบัดหน้าหนีไปนั่งข้างไอ้บีที่กำลังพูดคุยกับพี่อูยองอย่างถูกคอ
“โม้อะไรให้เพื่อนผมฟังพี่”ผมเดินไปนั่งข้างๆไอ้บี
“โม้พ่อง
คุยกันเรื่องรถ”พี่อูยองชี้หน้าผมขำๆก่อนจะบอกประเด็นสนทนาที่กำลังคุยกันอยู่
งั้นผมขอบายคุยไม่รู้เรื่องแหะ รถเนี่ย
“อ้าว
เชี่ยยูคมาด้วยหรอวะ”ผมร้องทักไอ้ยูคที่เดินเข้ามาใหม่
“เออ มาสักพักแล้วไปเยี่ยวมา”มันพยักหน้าเดินเข้ามาจับมือทักทายผม
แต่สายตากลับจ้องคนที่ตอนนี้นั่งนิ่งข้างๆผม
กูก็ว่า โรคจิตที่ไหน หึหึ
“เลิกจ้องเหอะสัด! น้องมันเขิน”ผมตบแขนให้มันไปนั่ง
มันยิ้มขำกับท่าทีของแบมๆ ก่อนจะไปนั่งตรงฝั่งตรงข้ามน้องมัน
“เอาของไปให้พี่ชานยอลยัง”ไอ้บีถาม
“ยังๆ เอาไปให้เลยป่ะ”ผมส่ายหน้า
ก่อนจะมองไปทางที่ชานยอลที่นั่งคุยอย่างสนุกสนานอยู่กับเฮียคริส
“แบมด้วยๆ”ได้แบมหยิบของขวัญที่ตัวเองเตรียมมามาถือไว้
“กูด้วย”หื้อ รุกหนักนะ
คิมยูคยอม ผมหันไปมองหน้ามันยิ้มๆ
เพราะพอมันพูดจบไอ้เด็กแก้มยุ้ยข้างๆผมก็ก้มหน้างุด แก้มนี้เห่อแดง
นี่ไอ้ยูคมันยังไม่ได้รุกมากนะแบมเอ๊ย เตรียมตัวละลายได้เลย
“พี่ชานยอล
สุขสันต์วันเกิดครับ”ผมยื่นของขวัญไปตรงหน้าพี่ชานยอล
“ขอบคุณนะ
ไม่เห็นต้องลำบากแค่มาก็ดีใจแล้ว”พี่ชานยอลยิ้มกว้างกว่าทุกวัน
น่ารักมากๆครับตาโตๆหยีลงกับรอยยิ้มหวานๆ แขนเรียวดึงผมเข้าไปกอดก่อนจะลูบหลังเบาๆ
“มีความสุขมากๆครับ”ผมยิ้มตอบ
ก่อนไอ้บี ไอ้แบม รวมถึงไอ้ยูค จะมอบของขวัญให้พี่เขาบ้าง
พี่ชานยอลดูจะถูกใจดัมโบ้ของไอ้บีถึงขนาดกอดไว้ไม่ปล่อย
ทั้งสามคนเอ่ยอวยพรพี่ชานยอลก่อนจะพากันเดินกลับไปนั่งที่เดิม
ผมถูกมือหนาๆของไอ้คนที่นั่งหัวโต๊ะจับไว้ตอนที่เดินผ่าน
ก่อนที่ผมจะสะบัดมันออกเหมือนโดนของร้อน
ทำบ้าอะไรของมึงวะ สาด!
กูยังไม่หายโกรธมึงหรอกนะ ไอ้หมาไส้กรอก!
พอเริ่มดึก มันก็เริ่มคึก เริ่มเมา
ลิ้นเริ่มพัน ขนาดค่อยๆจิบนะเนี่ย แต่จิบไปร่วมสิบแก้วเห็นจะได้ ก็เด็กที่ชงเหล้าเติมให้ไม่มีพล่อง
บริการดีจริงๆ
“ไหวปะมึง”ไอ้บีถามผม
“ไหวดิ แดกไปนิดเดียว”ผมหันไปบอกมันด้วยอาการมึนๆ
“ไม่ต้องแดกเยอะ
เดี๋ยวตูดกระแทกพื้นแบบวันที่พี่แจ็คสันพามึงไปส่งอีก”ไอ้ยูคตบหัวผมเบาๆ
“กระแทกตอนไหนวะ ไม่เห็นรู้”
“ก็มึงเมาอย่างหมา กูจะถามมึงอยู่ว่าไม่เจ็บหรอวะ
แม่งล้มไปเต็มแรง”หื้อ จะว่าไปกูก็เจ็บนะ แต่กูเจ็บเพราะ.... เฮ้ย ! หรือว่าวันนั้นผมเจ็บก้นเพราะตูดกระแทกพื้นกันนะ
?
“มึงแน่ใจนะว่าจำวันไม่ผิด”ผมถามย้ำ
“แน่ดิวะ กูเห็นกับตา
แต่วันนี้กูก็เมาจะพระเอกไปช่วยมึงก็เอาตัวเองไม่รอด”ไอ้ยูคบอกผมอย่างมั่นใจ
“พี่ม้าคคคคคคคคค”เสียงไอ้แบมครับ
ตอนนี้มันเมามาก เพราะมันเขินที่โดนไอ้ยูคนั่งจ้อง มันเลยกระดกหมดแก้ว หมดแก้ว จึงกลายร่างเป็นหมาน้อยนั่งเมาแอ้ซบไหล่ผมเรียบร้อย
ส่วนไอ้ยูคยอมจ้องก็เอาแต่ยิ้มกับภาพน่ารักตรงหน้า กูเข้าใจเลยว่าทำไมแบมแบมมันบอกมึงโรคจิต
“ว่าไง”ผมก้มหน้าลงไปถามมัน
เผื่อมันจะอ้วกจะเอิ๊กจะได้หนีทัน
“ตัวพี่ห๊อมหอม
งื้ออ”มันเอาจมูกมาฟุดฟิดๆ อยู่แถวๆซอกคอผม งื้ออ จั๊กจี้โว้ยยยย ไอ้แบม !
“..มานี่!!”
“ปล่อยเว้ย! ปล่อยดิ!!”ผมโดนลากออกมาจากโต๊ะอย่างไม่รู้สาเหตุโดยฝีมือของ
แจ็คสัน หวัง
“เป็นบ้าอะไรวะ!”ผมสะบัดมือตัวเองออกเมื่อมันพาผมมาหยุดอยู่ตรงมุมสูบบุหรี่ด้านหลังร้าน
“ทีกับคนอื่นระริกระรี้พูดดี
เพราะกูมันไม่ใช่ไอ้เด็กนั้นรึไง!”พูดอะไรของมันวะ ผมงงไปหมดแล้วเนี่ย
“อะไรของมึง
จู่ๆก็ลากกูออกมา”ผมขมวดคิ้วแน่น ทั้งโกรธทั้งงงครับ มันจะอะไรกับผมนักหนา
อุตส่าไม่ยุ่งด้วยแล้วนะ
“ก็มึงกับไอ้เด็กนั่น”
“แบมแบม? ทำไมกูกับแบมแบมทำไม”พูดยังกับมึงหึงกู ไอ้สาดด
กูในเสน่ห์แรงมึงต้องทำใจ (หื้อออออ)
“ก็จะเอากันกลางร้านอยู่แล้วยังมีหน้ามาถามอีกหรอ
ต้วนอี้เอิน!!”มันพุ่งเข้ามาบีบแขนผมแน่น
ตอนนี้แววตาดุดันของมันทำเอาตัวผมสั่นไปหมด
“กูไปเอากันบนหัวมึงรึไง!”โว้ยยย ไอ้สาดดดดด
กูจะเอากับใครมันก็เรื่องของกูป่ะวะเนี่ย ทนไม่ไหวละ
“มึงคงอยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเรามากสินะ”ผมมองหน้ามันอย่างอึ้งๆ
เพราะไม่คิดว่ามันจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาขู่จริงๆ
“กูเจ็บ!”ผมออกแรงดิ้นเพราะมือหนาที่บีบแขนผมมันแรงขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนกับอารมณ์โกรธของมัน
“แล้วมึงก็เลิกเอาเรื่องนั้นมาขู่กู
เพราะกูรู้แล้วว่าที่กูเจ็บวันนั้นน่ะเพราะกูล้มตูดกระแทกพื้น!”ผมสะบัดแขนออกจากมือหนาได้สำเร็จ
มันชะงักไปครู่หนึ่งหลังจากฟังจบ
ผมรู้แล้วว่า เหตุการณ์วันนั้น
ผมคิดไปเองเป็นตุเป็นตะ ทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรผมเลย ผมก็แค่หกล้ม ทำให้รู้สึกเจ็บที่ก้น
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งด่าตัวเองว่าโง่แหะ TT
ไอ้เอิ้น! ไอ้ขี้มโน !
“หึ...”
สิ้นเสียงหนักๆในลำคอของมันผมก็รู้สึกถึงปากหยุ่นๆที่ประกบลงอย่างพอดิบพอดีบนปากผม
มึง!
เอาอีกแล้วนะ ไอ้เชี่ยสั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!! จูบกูซะส่างเมาเลย มึงไม่รู้ไง๊ ว่ากูกินเหล้าไปเยอะขนาดไหนว่าจะเมาขนาดเนี๊ยะ!!!
งื้ออ แต่รู้สึกดีจัง
เห้ยยย ไม่ใช่แล้วเอิ้น
ไอ้สั้นมันปล้ำจูบเอ็งนะนั้น !!!
“อื้อ...!!”ผมทั้งดิ้นทั้งทุบทั้งเหยียบตีน
แต่มันก็ให้แขนรวบตัวผมไว้แน่นพร้อมกับสัมผัสที่แสนจะดุดันที่มันมอบให้ผม
ไอ้แจ็คสันหวัง ... มึงต้องโดน
“โอ้ยยยยยย!!”มันร้องเสียงหลง
เพราะโดนเข่ามหากาฬของผมกระแทกไปเต็มๆกระปู้มัน
“มึงจำไว้นะ...”
“กูน่ะไม่ง่าย!!”
ผมเบ้หน้าใส่มันก่อนจะเดินเข้าร้านไป
ทิ้งมันให้ยืนหน้าหงิกตัวงอด้วยความจุกอยู่แม่งตรงนั้นแหละ
ตึกตักตึกตักตึกตัก
ผมไม่ได้เดินกลับไปที่โต๊ะแต่พาตัวเองเข้ามาในห้องน้ำ
เสียงหัวใจผมมันเต้นแรงมากยังกับว่าจะหลุดออกมา อาจจะเป็นเพราะว่าความโกรธ สงสัยผมจะโมโหจนหน้าแดงแป๊ด
หรืออาจจะเป็นเพราะผมรู้สึกดีกับสัมผัสหยาบๆของไอ้สั้น
ง่ายกว่าปลอกกล้วย
ก็มึงไง ... อี้เอิน
TBC
แบมแบมน่ารักไหม? งื้ออ จริงๆชอบคาแรกเตอร์แบมนะ
รอดูกันต่อไปว่าพี่ยูคจะรวบหัวรวบหางน้องแบมยังไง
มาต่อตามคำเรียกร้องแล้วน๊า แค่คนเดี๋ยวเรียกร้อง
ก็อัพ อิอิ คำพูดของเรามันยังไม่สวยเหมือนอย่างที่อยากให้เป็น
ใครมีคำแนะนำดีๆ แนะนำเราได้นะคะ
ติดต่อ @jswmt สปอย สกรีม สะดีดสะดิ้งอะไรก็ตามใจ
#ฟิคน้องเอิ้น เจอกันตอนหน้า บัยยยยย !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น